Pustelnik rdzawogardły
| Glaucis hirsutus[1] | |||
| (J.F. Gmelin, 1788) | |||
![]() | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pustelnik rdzawogardły | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() | |||
Pustelnik rdzawogardły[4] (Glaucis hirsutus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Występuje w północnej i środkowej części Ameryki Południowej, Panamie i na kilku wyspach Karaibów.
- Systematyka i zasięg występowania
Blisko spokrewniony z pustelnikiem spiżowym (G. aeneus), niekiedy były uznawane za jeden gatunek[2]. Wyróżnia się dwa podgatunki G. hirsutus[5][2]:
- G. h. insularum Hellmayr & Seilern, 1913 – Grenada, Trynidad, Tobago;
- G. h. hirsutus (J.F. Gmelin, 1788) – Panama i zachodnia Kolumbia przez Wenezuelę, region Gujana po Brazylię i północną Boliwię.
- Morfologia
Mierzy 10–12 cm, masa ciała: samce 5–8,2 g, samice 5,5–8,5 g[6]. Dziób ma 3,3 cm długości i jest silnie zakrzywiony. Zgniłozielony wierzch ciała, brązowy kuper i czarny ogon z białym zakończeniem kontrastują z pomarańczową piersią i opalizującymi, czarnymi skrzydłami. Krótkie, różowe nóżki na brudnobiałym brzuszku.
- Ekologia i zachowanie
Jego środowiskiem są wilgotne lasy subtropikalne oraz tropikalne[3].
Samica składa 2 jaja do przypominającego kubeczek gniazda. Inkubacja trwa 17 dni. Pisklęta są opierzone po 23 dobach. W okresie lęgowym samce są agresywne, ale pomagają samicy budować gniazdo; nie uczestniczą jednak w inkubacji.
- Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pustelnika rdzawogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 1996 roku ptak ten opisywany był jako „dość pospolity”. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 5–50 milionów dorosłych osobników, a trend liczebności populacji oceniała jako umiarkowanie spadkowy[3].
Przypisy
- 1 2 Glaucis hirsutus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 Hairy Hermit (Glaucis hirsuta). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- 1 2 3 Glaucis hirsutus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Phaethornithinae Gray,GR, 1840 - pustelniki (wersja: 2024-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-01-13].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
- ↑ C. Hinkelmann, P.F.D. Boesman, G.M. Kirwan: Rufous-breasted Hermit (Glaucis hirsutus), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2025-01-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
.jpg)

