Radama I
 | |
 | |
| Król Madagaskaru | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona | |
Radama I (ur. w 1793[1], zm. w 1828) – władca Imeriny na wyspie Madagaskar od 1810 do 1828.
Syn Andrianampoinimeriny, małżonek Ranavalony I Okrutnej. Współpracując z Anglikami powiększył znacznie terytorium państwa, zajmując prawie cały Madagaskar. Zawarł sojusz w 1816 r. z Wielką Brytanią, który zapewnił regularne dostawy broni palnej jego armii oraz pomoc brytyjskich instruktorów i misjonarzy z London Missionary Society. W zakładanych przez nich szkołach kształciła się elita wykorzystywana przez Radamę I w administracji.
Ceną za chrystianizację i europeizację kraju była likwidacja handlu niewolnikami oraz wzrastające obciążenie chłopów powinnościami wobec państwa, głównie służbą wojskową. Wywołało to silny opór społeczny, który w 1822 r. przyjął formę otwartej rebelii. Król znany też jako „madagaskarski Napoleon” zmarł w sile wieku z powodu nieznanej choroby.
Przypisy
- ↑ Prawdopodobna data urodzin.
Bibliografia
- Encyklopedia Historyczna Świata. ISBN 83-85909-77-X. oraz Madagascar