Rafał Dzierżek
| generał major wojsk koronnych | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1760 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Rafał Dzierżek ze Skrzyńca herbu Nieczuja (ur. 1738, data śmierci nieznana) – generał major wojsk koronnych[1], brygadier komenderujący w Dywizji Wołyńskiej i Podolskiej w 1792 roku[2], uczestnik wojny polsko rosyjskiej 1792, starosta olechowiecki i malczowski.
Syn Wojciecha, starosty bachtyńskiego. W kawalerii służył od roku 1760 jako towarzysz. W 1768 awansował na chorążego, w 1771 na porucznika i rotmistrza. W 1777 został brygadierem 1 Brygady Kawalerii Narodowej w Dywizji Ukraińskiej i Podolskiej[3]. 10 grudnia 1783 awansował na generała majora. Od 1789 brygadier 7 Brygady Kawalerii Narodowej[3], którą dowodził w wojnie polsko rosyjskiej 1792.
24 czerwca 1792 pozbawiony dowództwa za niesubordynację.
Odznaczony orderem Św. Stanisława w 1776.
Przypisy
- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 132.
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 545.
- 1 2 Machynia i Srzednicki 2002 ↓, s. 264.
Bibliografia
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.