Rezerwat przyrody Rekowski Wrzosiec

Rekowski Wrzosiec

rezerwat torfowiskowy
Typ rezerwatu	fitocenotyczny
Podtyp rezerwatu	zbiorowisk leśnych
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Położenie	gmina Polanów
Mezoregion	Równina Słupska
Data utworzenia	20 grudnia 2024
Akt prawny	Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2024 r., poz. 5906
Powierzchnia	19,11 ha
Powierzchnia otuliny	15,28 ha
Położenie na mapie gminy Polanów Rekowski Wrzosiec
Położenie na mapie Polski Rekowski Wrzosiec
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Rekowski Wrzosiec
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Rekowski Wrzosiec
54°08′23,3″N 16°29′21,1″E/54,139806 16,489194

Rezerwat przyrody Rekowski Wrzosiec – torfowiskowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy Polanów w powiecie koszalińskim (województwo zachodniopomorskie).

Obszar chroniony utworzony został 20 grudnia 2024 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2024 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Rekowski Wrzosiec” (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2024 r., poz. 5906)^[1], powstał w ramach inicjatywy „100 rezerwatów na 100-lecie Lasów Państwowych”^[2]. Plany jego utworzenia pojawiły się m.in. w gminnym planie odnowy miejscowości Rekowo na lata 2009–2016^[3]. Badania terenowe przed powołaniem zostały wykonane przez miejscowe nadleśnictwo Manowo^[4].

Rezerwat ma 19,11 ha powierzchni, zaś jego otulina – 15,28 ha^[1]. Znajduje się w mezoregionie Równiny Słupskiej, w Puszczy Koszalińskiej^[3]. Leży w obrębie ewidencyjnym Nacław (w pobliżu miejscowości Rekowo, zaś pod kątem podziału lasów w nadleśnictwie Manowo, podlegającym pod Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Szczecinku^[2]. W bezpośrednim sąsiedztwie przebiega droga wojewódzka nr 206, a także leży jezioro Nicemino (Rekowskie), z którego wypływa rzeka Mszanka. Rezerwat znajduje się w całości w granicach specjalnego obszaru ochrony siedlisk sieci Natura 2000 Dolina Radwi, Chocieli i Choczwi PLH320022^[5].

Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie ekosystemu torfowiska mszarnego i boru bagiennego wraz ze stanowiskami wrzośca bagiennego Erica tetralix i bagna zwyczajnego Ledum palustre”^[1]. Ze względu na dominujący przedmiot ochrony typ obszaru chronionego określono jako fitocenotyczny, a podtyp – zbiorowisk leśnych, natomiast ze względu na główny typ ekosystemu typ określono jako różnych ekosystemów, a podtyp – lasów i torfowisk^[1].

Rezerwat skupia trzy ekosystemy chronione dyrektywą siedliskową: naturalne, dystroficzne zbiorniki wodne, torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea), bory i lasy bagienne, brzozowo-sosnowe bagienne lasy borealne. Występują tu zarówno torfowiska wysokie i przejściowe, otoczone przez bór bagienny oraz z jednym zbiornikiem wodnym. Na terenie obszaru chronionego zidentyfikowano gatunki chronione flory: wełnianeczka darniowa, bażyna czarna, rosiczka okrągłolistna, rosiczka pośrednia, modrzewnica zwyczajna, przygiełka biała, widłak jałowcowaty i bagnica torfowa, a także torfowce: torfowiec Russowa, torfowiec błotny, torfowiec magellański, torfowiec ostrolistny, torfowiec czerwonawy oraz torfowiec spiczastolistny^[2].

Według stanu na grudzień 2024 rezerwat nie ma wyznaczonego planu ochrony ani zadań ochronnych^[6]. W jego pobliżu przebiegają szlaki turystyczne^[3].