Rhagonycha elongata

Rhagonycha elongata – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1807 roku przez Carla Fredrika Falléna pod nazwą Cantharis elongata^[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6 do 7,5 mm. Głowę, przedplecze, tarczkę oraz pokrywy ma ubarwione jednolicie czarno lub czarniawobrązowo. Na głowie brak jest guzka między nasadami czułków. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną. U samicy jest szersze niż dłuższe, u samca zaś tak szerokie jak długie lub nieco szersze niż dłuższe. Odnóża mają czarne do czarniawobrązowych uda, żółtobrązowe golenie i ciemne stopy. Wierzchołki wszystkich pazurków są rozdwojone. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową z głębokim wycięciem na krawędzi wierzchołkowej, niemal dzielącym ją na dwie rozbieżne, osobno szeroko zaokrąglone części^[2].

Owad rozmieszczony od nizin po niższe góry^[3][4], dochodzący do wysokości około 1500 m n.p.m. Zasiedla stanowiska wilgotne. Osobniki dorosłe obserwuje się od czerwca do lipca. Odwiedzają kwiaty sosen i roślin łąkowych^[3].

Gatunek palearktyczny, eurosyberyjski^[4], znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Szwecji, Norwegii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Rumunii, Bułgarii^[1] oraz europejskiej części i syberyjskiej Rosji (na wschód po Ałtaj i Zabajkale)^[5]. Na północ sięga po Laponię^[3] i Półwysep Kolski^[3][5].