Rinowirusy
 | |
| Systematyka | |
| Grupa |
Grupa IV ((+)ssRNA) |
|---|---|
| Rodzina | |
| Nazwa systematyczna | |
| Rinowirus A Rinowirus B | |
| Cechy wiralne | |
| Skrót |
HRV |
| Kwas nukleinowy |
RNA |
| Wywoływane choroby | |
Rinowirusy – rodzaj wirusów należący do rodziny pikornawirusów (Picornaviridae). Zawierają łańcuch RNA o dodatniej polarności. Są najpowszechniejszym wirusowym czynnikiem zakaźnym u ludzi[1], odpowiedzialnym za 30–50% przypadków przeziębień[1][2]. Zidentyfikowano ponad 100 serotypów rinowirusów[1][3][4]. Ich cechą charakterystyczną jest to, że ulegają inaktywacji w pH 3 lub niższym[1]. Nazwa pochodzi z greckiego słowa ῥῑ́ς (rhis), w dopełniaczu ῥῑνός (rhinos), które oznacza 'nos'.
Chorobotwórczość
Optymalną temperaturą dla rozwoju rinowirusów jest 33–34 °C, czyli temperatura występująca w przewodach nosowych człowieka[1]. Rinowirusy są przyczyną najpowszechniej znanej choroby jaką jest przeziębienie, natomiast rzadko powodują objawy zapalenia dolnych dróg oddechowych[5], gdyż temperatura tam występująca jest wyższa i wynosi około 37 °C. Około połowa zakażeń rinowirusowych przebiega bezobjawowo[4].
Rinowirusy mogą także przyczyniać się do zaostrzeń chorób przewlekłych układu oddechowego, w tym astmy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i mukowiscydozy[6].
Zakażenia wywołane przez rinowirusy zaburzają czynność błony śluzowej jako bariery i predysponują do nadkażeń bakteryjnych[6][7].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Janusz Cianciara, Jacek Juszczyk, Choroby zakaźne i pasożytnicze, Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2007, ISBN 978-83-60608-34-0, OCLC 749637411.
- ↑ Piotr Gajewski, Ewa Augustynowicz-Kopeć, Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2014, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014, s. 2264, ISBN 978-83-7430-404-7, OCLC 890404563.
- ↑ Craig R. Pringle, Common Cold, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28] (ang.).
- 1 2 Patrick R Murray i inni, Mikrobiologia, wyd. 6, Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2011, ISBN 978-83-7609-506-6, OCLC 815471081.
- ↑ Craig R. Pringle, Overview of Viral Respiratory Infections, „MSD Manual Professional Edition” [dostęp 2018-04-28] (ang.).
- 1 2 Samantha E. Jacobs i inni, Human rhinoviruses, „Clinical Microbiology Reviews”, 26 (1), 2013, s. 135–162, DOI: 10.1128/CMR.00077-12, ISSN 1098-6618, PMID: 23297263, PMCID: PMC3553670 [dostęp 2018-05-14].
- ↑ Joshua L. Kennedy i inni, Pathogenesis of rhinovirus infection, „Current Opinion in Virology”, 2 (3), 2012, s. 287–293, DOI: 10.1016/j.coviro.2012.03.008, ISSN 1879-6265, PMID: 22542099, PMCID: PMC3378761 [dostęp 2018-05-14].
Linki zewnętrzne
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.