Rochowate

Rochowate
	Rhinobatidae
	Bonaparte, 1835
	; Przedstawiciel rodziny – Rhinobatos schlegelii
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ryby chrzęstnoszkieletowe
Podgromada	spodouste
Infragromada	Euselachii
(bez rangi)	płaszczki
Rząd	Rhinopristiformes
Rodzina	rochowate
	Typ nomenklatoryczny
	Rhinobatos Linck, 1790
Synonimy
	Rhinobatini Bonaparte, 1835; Rhinobatinœ – Swainson, 1838; Squatinorajae Müller & Henle, 1841; Rhinobatides – Müller & Henle, 1841; Squatinorajoidæ – Cantor, 1849; Squatinoraja – Hasse, 1878;
	Rhinobatini Bonaparte, 1835; Rhinobatinœ – Swainson, 1838; Squatinorajae Müller & Henle, 1841; Rhinobatides – Müller & Henle, 1841; Squatinorajoidæ – Cantor, 1849; Squatinoraja – Hasse, 1878;
Rodzaje
	5 rodzajów (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	5 rodzajów (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Rochowate^[7] (Rhinobatidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu Rhinopristiformes.

Występowanie

Ocean Atlantycki, Indyjski i Spokojny. Zasiedlają głównie płytkie wody przybrzeżne, rzadko wpływają do estuariów i wód słodkich.

Cechy charakterystyczne

Rochowate są nietypowymi płaszczkami o cechach zbliżonych do rekinów – dobrze wykształconych ogonach bez kolca, zredukowanym dysku i dwóch płetwach grzbietowych. Żywią się mięczakami, skorupiakami i małymi rybami. Są żyworodne. Młode rodzą się w pełni rozwinięte.

Klasyfikacja

Współcześnie występujące Rodzaje zaliczane do tej rodziny^[8]:

Acroteriobatus Giltay, 1928
Pseudobatos Last, Séret & Naylor, 2016
Rhinobatos Linck, 1790

Opisano również rodzaje wymarłe:

Eorhinobatos Marramà, Carnevale, Naylor, Varese, Giusberti & Kriwet, 2021^[9]
Pseudorhinobatos Marramà, Carnevale, Naylor, Varese, Giusberti & Kriwet, 2021^[9]

Zobacz też

lista rodzin ryb

Uwagi

↑ Typ nomenklatoryczny: Squatinoraja Nardo, 1824 (= Rhinobatos Linck, 1790).

Przypisy

1 2 Ch.-L.Ch.L. Bonaparte Ch.-L.Ch.L., Prodromus Systematis Ichthyologiae, 1835, \3] (łac.).
↑ W. Swainson: The natural history of fishes, amphibians, & reptiles, or monocardian animals. Cz. 1. London: Longman & Co., 1839, s. 158. (ang.).
↑ Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 105.
↑ Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 112.
↑ T.E. Cantor. Catalogue of Malayan fishes. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 18 (2), s. 1381, 1850. (ang.).
↑ C. Hasse. Das natürliche System des Elasmobranchier auf Grundlage des Baues und der Entwickelung des Wirbelsäule. „Zoologischer Anzeiger”. 1 (7–8), s. 171, 1879. (niem.).
↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 46. ISBN 83-215-2103-7.
↑ RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., Richard van derR. Laan Richard van derR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 marca 2024 [dostęp 2024-04-02] (ang.).
1 2 G. Marramà, G. Carnevale, G.J.P. Naylor, M. Varese, L. Giusberti & J. Kriwet. Anatomy, taxonomy and phylogeny of the Eocene guitarfishes from the Bolca Lagerstätten, Italy, provide new insights into the relationships of the Rhinopristiformes (Elasmobranchii: Batomorphii). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 192 (4), s. 1090–1110, 2020. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa125. (ang.).

Bibliografia

J.P. Müller & F.G.J. Henle: Systematische Beschreibung der Plagiostomen. Barlin: Veit, 1838–1841, s. i–xxii; 1–200. (niem.).
Ryby : encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9 (seria).
Froese, R. & D. Pauly. FishBase Rhinobatidae (en) [dostęp 28 września 2008]
Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.

[3] Typ nomenklatoryczny: Squatinoraja Nardo, 1824 (= Rhinobatos Linck, 1790).

[bon-1] 1 2 Ch.-L.Ch.L. Bonaparte Ch.-L.Ch.L., Prodromus Systematis Ichthyologiae, 1835, \3] (łac.).

[swa-2] W. Swainson: The natural history of fishes, amphibians, & reptiles, or monocardian animals. Cz. 1. London: Longman & Co., 1839, s. 158. (ang.).

[CITEREFMüllerHenle1841[https://www.biodiversitylibrary.org/page/6352907_xviii],_[https://www.biodiversitylibrary.org/page/6353016_105]-4] Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 105.

[CITEREFMüllerHenle1841[https://www.biodiversitylibrary.org/page/6352907_xviii],_[https://www.biodiversitylibrary.org/page/6353023_112]-5] Müller i Henle 1841 ↓, s. xviii, 112.

[can-6] T.E. Cantor. Catalogue of Malayan fishes. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 18 (2), s. 1381, 1850. (ang.).

[has-7] C. Hasse. Das natürliche System des Elasmobranchier auf Grundlage des Baues und der Entwickelung des Wirbelsäule. „Zoologischer Anzeiger”. 1 (7–8), s. 171, 1879. (niem.).

[Rutk-8] Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 46. ISBN 83-215-2103-7.

[Eschmeyer-9] RonR. Fricke RonR., William NeilW.N. Eschmeyer William NeilW.N., Richard van derR. Laan Richard van derR. (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 marca 2024 [dostęp 2024-04-02] (ang.).

[mar&inni-10] 1 2 G. Marramà, G. Carnevale, G.J.P. Naylor, M. Varese, L. Giusberti & J. Kriwet. Anatomy, taxonomy and phylogeny of the Eocene guitarfishes from the Bolca Lagerstätten, Italy, provide new insights into the relationships of the Rhinopristiformes (Elasmobranchii: Batomorphii). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 192 (4), s. 1090–1110, 2020. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa125. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]