Roman Beranek
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 października 1960 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Roman Beranek (ur. 27 marca 1882 w Chrobrzu niedaleko Pińczowa[1][2] , zm. 28 października 1960 w Warszawie[3]) – polski geograf i nauczyciel.
Życiorys
Był synem Józefa, księgowego w majątku hrabiego Wielopolskiego w Chrobrzu i Marii z Machajewskich, która prowadziła stancję dla uczniów gimnazjum w Pińczowie[2]. Ukończył gimnazjum w Pińczowie[2]. W latach 1901–1904 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1905 na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu w Odessie, który ukończył w 1907[2]. W latach 1907–1914 pracował jako nauczyciel w prywatnych szkołach handlowych[1]. W 1914 został powołany do służby w armii rosyjskiej, do kraju wrócił w 1918 i do 1921 zajmował stanowisko inspektora szkolnego powiatu warszawskiego i m. st. Warszawy[1]. W latach 1922–1937 był nauczycielem geografii w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego i Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Warszawie[1]. W latach 1937–1939 pełnił obowiązki wizytatora ministerialnego w zarządzie centralnym Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[1].
W czasie wojny zaangażował się w organizację tajnego nauczania na terenie Warszawy, m.in. uczył w polskiej szkole Anny Goldmanówny (1942–1944)[1].
Po wojnie powierzono mu reaktywowanie Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, którego był dyrektorem w latach 1945–1952[4]. Jednocześnie był przewodniczącym komisji weryfikacyjnej uprawniającej do studiowania bez egzaminu dojrzałości[3]. Po odejściu z Batorego był dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego nr 9 dla pracujących aż do przejścia na emeryturę w 1959[3].
Zmarł 28 października 1960[3]. Został pochowany na Powązkach Wojskowych (kwatera B-14-11)[5].
Jego bratem był Jan Beranek[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)[6]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Czesław P. Uhma (red.), „Pochodem idziemy...”. Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Suplement na osiemdziesięciolecie Szkoły, Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1998, s. 18, ISBN 83-909257-0-2.
- 1 2 3 4 Roman Chrabąszczewicz: Wspomnienie o Romanie Beranku (1882-1960) profesorze Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie w latach 1922-1944 i dyrektorze szkoły w latach 1945-1951. stowarzyszenie.liceumbatorego.pl. s. 35. [dostęp 2025-04-09].
- 1 2 3 4 5 Czesław P. Uhma (red.), „Pochodem idziemy...”. Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Suplement na osiemdziesięciolecie Szkoły, Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 1998, s. 19, ISBN 83-909257-0-2.
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 94. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ Roman Beranek. www.cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2025-04-09].
- ↑ Roman Chrabąszczewicz: Wspomnienie o Romanie Beranku (1882-1960) profesorze Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie w latach 1922-1944 i dyrektorze szkoły w latach 1945-1951. stowarzyszenie.liceumbatorego.pl. s. 37. [dostęp 2025-04-09].