Roman Michałowski (dyplomata)

Roman Michałowski
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

14 maja 1974
Nowy Jork

Przebieg służby
Lata służby

1914–1974

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

kadra oficerów artylerii

Stanowiska

attaché wojskowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii Komandor Orderu Korony Rumunii Medal Koronacyjny Króla Jerzego VI Medal Srebrnego Jubileuszu Króla Jerzego V
Odznaka „Za wierną służbę”

Roman Stefan Seweryn Michałowski hrabia (ur. 9 lutego 1895 w Krakowie, zm. 14 maja 1974 w Nowym Jorku) – polski dyplomata, podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 9 lutego 1895 w Krakowie[1], w rodzinie Władysława i Ireny z Żółtowskich, właścicieli majątku w Dobrzechowie. W 1913 złożył maturę w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[1]. W latach 1913–1914 studiował w Uniwersytecie Oksfordzkim.

W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do Kadry Artylerii w Przegorzałach. Następnie był kanonierem w 5 baterii II dywizjonu artylerii. Do 1 sierpnia 1915 roku przebywał na leczeniu. 1 kwietnia 1917 roku został awansowany na chorążego artylerii[2]. Po kryzysie przysięgowym został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od listopada 1918 roku pełnił służbę w Adiutanturze Generalnej. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. Następnie pełnił służbę w Oddziale III Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. W latach 1920–1922 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej (École supérieure de guerre) w Paryżu[3]. W czasie studiów jego oddziałem macierzystym był początkowo Oddział V Sztabu Generalnego, a później 2 Pułk Artylerii Polowej Legionów w Kielcach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. Na wniosek szefa Sztabu Generalnego, „po pomyślnym ukończeniu studiów”, Minister Spraw Wojskowych przyznał mu „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i z dniem 15 lutego 1923 roku przydzielił do Oddziału III Sztabu Generalnego na stanowisko kierownika referatu[5][6]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 32. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.

W 1924 roku został wyznaczony na stanowisko attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Londynie[7]. Był wówczas przeniesiony do kadry oficerów artylerii, jako oficer 2 Pułku Artylerii Polowej Legionów[8]. 29 stycznia 1929 roku ogłoszono jego mianowanie na stanowisko attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Bukareszcie[9][10]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów kawalerii. Z dniem 30 kwietnia 1933 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Sztabu Głównego[11]. Następnego dnia został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Zagranicznych na okres sześciu miesięcy z zachowaniem dodatku służbowego[12]. Z dniem 31 października 1933 roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I[13].

W latach 1933–1938 sekretarz Ambasady RP w Londynie, następnie radca Poselstwa RP w Tokio. Od 1940 mieszkał w Nowym Jorku. W latach 1944–1945 był oficerem łącznikowym w kwaterze głównej amerykańskiej 6 Grupy Armii gen. Jacoba Deversa. W latach 1948–1952 wykładał w Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point, a następnie na innych uniwersytetach. W 1950 roku był współzałożycielem Związku Polskich Federalistów w Stanach Zjednoczonych (Polish Federalist Association in the United States) z siedzibą w Nowym Jorku, blisko związanego ideologicznie z Polskim Ruchem Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja”[14]. Zadaniem Związku było wywieranie nacisku na władze USA w sprawie likwidacji bloku wschodniego oraz wypracowanie koncepcji Związku Narodów Europy Środkowo-Wschodniej[15]. Pełnił następnie funkcję prezesa Rady ZPF[16]. Zmarł 14 maja 1974 roku w Nowym Jorku.

Marszałek Józef Piłsudski w Sinaia (14 października 1931) w towarzystwie posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Rumunii Jana Szembeka (na lewo od marszałka) i attaché wojskowego ppłk. Romana Michałowskiego (na prawo od marszałka).

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Sprawozdanie 1913 ↓, s. 131.
  2. ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 40.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 9, 769, tu podano, że urodził się 9 stycznia 1895 roku.
  4. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 193, tu także podano, że urodził się 9 stycznia 1895 roku.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 stycznia 1923 roku, s. 69.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 10, 717, 817.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640, 740, 1360.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 453.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 9.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 178, 424 tu także podano, że urodził się 1 stycznia 1895 roku.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 83.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 142, 148.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 140, tu jako datę urodzenia podano również 1 stycznia 1895 roku.
  14. ↑ Wiesława Piątkowska-Stepaniak, Polska Rozgłośnia Radia Wolna Europa w Nowym Jorku, „Przegląd Polsko-Polonijny” (3–4), 2016, s. 88, ISSN 2083-3121.
  15. ↑ Wiesława Piątkowska-Stepaniak, Związek Polskich Federalistów. Z historii polskiej myśli politycznej, „Athenaeum”, 33, 2012, s. 195–196, ISSN 1505-2192.
  16. ↑ Wiesława Piątkowska-Stepaniak, Związek Polskich Federalistów. Z historii polskiej myśli politycznej, „Athenaeum”, 33, 2012, s. 198–199, 202, ISSN 1505-2192.
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie "Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej", 1939, s. 218. [dostęp 2022-10-21].
  19. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  20. ↑ Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.