Romuald Drozdowski

Romuald Drozdowski

kapitan geograf
Pełne imię i nazwisko	Romuald Oleg Drozdowski
Data i miejsce urodzenia	31 maja 1896 Czortków
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty 3 pułk piechoty Legionów III Batalion Sanitarny Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III Wojskowy Instytut Geograficzny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Romuald Oleg Drozdowski (ur. 31 maja 1896 w Czortkowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan geograf Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Syn Włodzimierza i Marii^[1]. W 1914 został absolwentem c. k. gimnazjum w Buczaczu. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku piechoty. Od 1918 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny 1920 r. w 3 pułku piechoty Legionów.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 kwietnia 1921 i 1 lokatą w korpusie oficerów administracji) służył tymczasowo w Dowództwie Okręgu Korpusu nr III w Wydziale Superrewizyjno-Inwalidzkim i był oddelegowany do III Batalionu Sanitarnego na stanowisku oficera sanitarno-administracyjnego^[2]. Następnie pełnił różne funkcje dowódczo-sztabowe w DOK III. W 1928 służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 8. lokatą w korpusie oficerów geografów^[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 służył w WIG jako kierownik grupy kreślarskiej^[4]. Razem z Instytutem ewakuowany na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów 17.09.1939 w miejscowości Hoszcza w powiecie równieńskim, osadzony w obozie w Putywlu^[5]. W listopadzie 1939 przeniesiony do obozu jenieckiego w Kozielsku^[6]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru^[7], poz. 9, akta osobowe nr 2007 z 2 kwietnia 1940^[8][6]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim^[7] i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[9][10]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[11][12]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943^[13] pod numerem 2325^[14][6] – dosł. określony jako Drozdowski Romolt Stefan^[15], zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 18 maja 1943. Przy jego zwłokach odnaleziono: kartę szczepienia oraz kalend. kieszonkowy^[1]. Ostatnie wiadomości od Romualda Drozdowskiego z Katynia rodzina otrzymała pocztą w marcu 1940. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02325^[16][7][17]. Krewni do 1948 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie^[7].

Był żonaty z Wandą z Grzegorzewskich, z którą miał córkę Krystynę i syna Andrzeja^[6].

• Krzyż Niepodległości^[18]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[18]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[19]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986^[20]

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[21][22][23]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

25 listopada 2022, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Blachowni odsłonięto tablicę pamiątkową, a także zasadzono Dąb Pamięci, honorujący Romualda Drozdowskiego^[24]. W uroczystości tej m.in. brała udział jego prawnuczka Altea Leszczyńska^[24].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• Убиты в Катыни. Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015. ISBN 978-5-78700-123-5. (ros.).
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.