Romuald Pietraszek

Romuald Pietraszek

Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1933 Izdebno
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 2010 Warszawa
Zawód, zajęcie	działacz partyjny i państwowy, kapitan, prawnik
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Stanowisko	wiceminister żeglugi (1969–1974), wiceminister handlu zagranicznego i gospodarki morskiej (1974–1975), wiceminister komunikacji (1975–1978)
Partia	PZPR
Odznaczenia

Romuald Jerzy Pietraszek (ur. 26 stycznia 1933 w Izdebnie, zm. 18 sierpnia 2010 w Warszawie^[1]) – polski działacz partyjny i państwowy, kapitan żeglugi wielkiej, prawnik, dyplomata oraz menedżer, doktor nauk prawnych. Podsekretarz stanu w resortach związanych z gospodarką i transportem morskim (1969–1978), prezes Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (1969–1978).

Syn archiwisty Michała i Weroniki. W okresie okupacji ukończył szkołę podstawową, następnie w 1948 ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie^[2]. W 1948 przyjęty do Państwowego Centrum Wychowania Morskiego w Gdyni, a od 1949 do 1951 uczył się na Wydziale Nawigacyjnym Państwowej Szkoły Morskiej w Szczecinie^[1]. W okresie nauki działał w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego i Związku Młodzieży Polskiej (1948–1949). W 1952 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 60. zasiadał w plenum Komitetu Miejskiego PZPR w Gdyni^[3].

W 1963 ukończył zaocznie prawo na Uniwersytecie Warszawskim (praca magisterska pt. Odpowiedzialność cywilna armatora z tytułu zderzeń statków w międzynarodowym prawie morskim), w 1965 zdał egzamin sędziowski w Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku. W 1970 obronił doktorat za zakresu prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie pracy pt. Problemy prawne zanieczyszczania wód olejami. Wykładał prawo morskie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor publikacji książkowych poświęconych tematyce morskiej, prawnej i wspomnieniowej, a także artykułów w prasie naukowej i specjalistycznej. Był jednym z inicjatorów budowy Portu Północnego w Gdańsku oraz współautorem umów międzynarodowych związanych z żeglugą, rybołówstwem i ochroną środowiska morskiego. W 2001 został członkiem rzeczywistym Londyńskiej Akademii Dyplomatycznej, występował jako rzeczoznawca Polskiego Instytutu Handlu Zagranicznego^[1][4].

W latach 1951–1962 pracował w Polskich Liniach Oceanicznych, awansując od asystenta pokładowego do starszego oficera (pływał głównie na pokładzie MS Batory). Uzyskiwał rangi porucznika żeglugi morskiej (1954), porucznika żeglugi wielkiej (1955) , kapitana żeglugi morskiej (1958) i kapitana żeglugi wielkiej (1960). Pełnił funkcję kapitana różnych statków, m.in. chłodnicowca m/s „Dęblin”. W 1963 został szefem zarządu okręgu Związku Zawodowego Marynarzy i Portowców w Gdyni, a w 1966 szefem Gdańskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego. Kierował krajowym Polskim Związkiem Żeglarskim, ponadto od 1969 do 1978 był pierwszym prezesem Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowego I i II kadencji. Zajmował stanowisko dyrektora generalnego Urzędu Morskiego w Gdyni (1966–1968)^[1][4] i Ministerstwie Żeglugi (sierpień 1968 – listopad 1969), następnie podsekretarza stanu w tym resorcie (listopad 1969 – kwiecień 1974, odpowiadał m.in. za administrację morską, rybołówstwo, szkolnictwo i kwestie techniczne)^[5]. Następnie pełnił tożsamą funkcję kolejno w Ministerstwie Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej (kwiecień 1974 – listopad 1975)^[6] oraz Ministerstwie Komunikacji (listopad 1975 – czerwiec 1978, jako pierwszy zastępca ministra odpowiedzialny m.in. za ekonomikę transportu, prawo i współpracę międzynarodową)^[7]. Był ponadto szefem Zespołu ds. Rozwoju Floty Handlowej i Rybackiej (1971–1974)^[8] i Komisji ds. Rozwoju Kontenerowego Systemu Transportowego (1976–1981)^[9].

W latach 1978–1980 pozostawał radcą handlowym i ministrem pełnomocnym ambasady PRL w Waszyngtonie^[3], a od 1981 do 1983 pracował w Urzędzie Gospodarki Morskiej. Został szefem rady nadzorczej Żeglugi Polskiej i wiceszefem rady nadzorczej Polskich Linii Oceanicznych. W latach 80. i 90. był dyrektorem oddziałów spółek Athenian Tankers i STC Interfinans AB. W 1993 objął funkcję konsula honorowego Republiki Cypryjskiej (zajmowaną do 2000)^[1][4].

W 1958 ożenił się z Marią z domu Wilczyńską, mieli córkę i syna^[1]. 27 sierpnia 2010 został pochowany na cmentarzu w Konstancinie-Jeziornie^[10].

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i Orderem Infanta Henryka VI klasy, a także Złotą Odznaką Honorową „Zasłużony Pracownik Morza”, odznaką honorową „Zasłużony dla transportu Rzeczypospolitej Polskiej”, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” oraz odznaką honorową „Gryf Pomorski”. Został członkiem honorowym Polskiego Związku Żeglarskiego^[1].

• Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-12-04].