Roy Eldridge
![]() Roy Eldridge (1976) | |
| Pseudonim |
Little Jazz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1911 |
| Data śmierci |
26 lutego 1989 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Powiązania |
Benny Goodman, Count Basie, Coleman Hawkins, Gene Krupa, Dizzy Gillespie, Benny Carter, Johnny Hodges, Ella Fitzgerald, Artie Shaw, Anita O’Day |
| Odznaczenia | |
| NEA Jazz Masters w 1982 | |
%252C_New_York%252C_ca._Nov._1946_(William_P._Gottlieb_02271).jpg)
Roy David Eldridge (ur. 30 stycznia 1911 w Pittsburghu, stan Pensylwania, zm. 26 lutego 1989[1][2]) – amerykański muzyk jazzowy i instrumentalista, znany również pod pseudonimem Little Jazz. Trębacz znany ze współpracy z Bennym Goodmanem, Countem Basiem czy Colemanem Hawkinsem. Laureat NEA Jazz Masters Award[3] w 1982.
Początkowo prowadził własny zespół, który często występował w nowojorskich klubach Three Deuces oraz Arkadia Ballroom[4]. W 1941 wszedł w skład formacji Gene’a Krupy, gdzie wraz z wokalistką Anitą O’Day tworzył uznany duet[4]. Następnie postanowił przejść do grupy Artie’ego Shawa[4]. Ostatecznie opuścił i ten zespół, gdyż nie znosił krytyki ze strony białej publiczności, która w tamtych czasach nie akceptowała zespołów z muzykami o różnych kolorach skóry[4]. Później nigdy nie występował z białymi muzykami[4]. W 1950 roku w magazynie Negro Digest opublikowano artykuł Eldridge’a Jim Crow is Kiling Jazz, w którym trębacz opowiada o dyskryminacji, której doświadczał[4]. Wcześniej jednak, w 1944 próbował sił jako lider własnego big-bandu jednak grupa szybko rozwiązała się[4]. Swój drugi big-band założył w 1946, aczkolwiek wtedy zespoły grające swing traciły popularność i rozpadały się[4]. Podobnie było z zespołem Roya Eldridge’a[4]. Wtedy znów został muzykiem towarzyszącym[4]. W 1950 wyjechał do Francji, gdzie został bardzo pozytywnie przyjęty[4]. W 1951 powrócił do USA[4]. Został wówczas muzykiem Colemana Hawkinsa[4]. W tym okresie występował również z Johnnym Hodgesem oraz Ellą Fitzgerald[4]. Oprócz tego zagrał koncert w ramach Jazz at the Philharmonic[4]. Później nagrał płytę z Dizzym Gillespie[4].
Przez wiele lat uznawany był za najszybszego trębacza jazzowego[4]. Jego inspiracją był Benny Carter, z kolei gra Eldridge’a wywarła wpływ na wspomnianego Dizzy’ego Gillespie[4].
Przypisy
- ↑ Scott Yanow: Swing Third ear. Miller Freeman Books, 2000, s. 134. ISBN 978-0-87930-600-7.
- ↑ Ashyia N. Henderson: Contemporary Black biography. Uniwersytet Michigan: Gale Research Inc., 2003, s. 64. ISBN 978-0-7876-6333-9.
- ↑ NEA Jazz Masters – Roy Eldridge [online] [dostęp 2014-07-06] (ang.).
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Dave Gelly, Ikony jazzu, 2013.
- ISNI: 0000000368588579, 0000000114522561
- VIAF: 94211928, 166733572
- LCCN: n81058260
- GND: 124425879
- LIBRIS: mkz25dm50f1sxc0
- BnF: 13893622h
- SUDOC: 094538344
- SBN: MODV150260
- NLA: 52435155, 36037463
- NKC: ola2002157421
- BNE: XX867323
- NTA: 09731854X
- BIBSYS: 90307807
- Open Library: OL7514008A
- PLWABN: 9810635787705606
- NUKAT: n2020061451
- J9U: 987007407849105171
- LNB: 000147334
- CONOR: 101707875
- KRNLK: KAC2020M9900
- LIH: LNB:VWX;=Bh
