Rozchodnik owłosiony

Rozchodnik owłosiony
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

gruboszowate

Rodzaj

rozchodnik

Gatunek

rozchodnik owłosiony

Nazwa systematyczna
Sedum villosum L.
Sp. pl. 1:432. 1753

Rozchodnik owłosiony (Sedum villosum L.) – gatunek rośliny z rodziny gruboszowatych (Crassulaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje na rozproszonych stanowiskach w zachodniej i środkowej Europie, na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej i w północnej Afryce. W Polsce znany tylko z jednego współczesnego stanowiska z Karkonoszy, z okolic Jarkowic[3].

Morfologia

Kwiaty
Pokrój
Drobna, czerwono, gruczołowato owłosiona roślina.
Łodyga
Do 20 cm wysokości.
Liście
Ustawione skrętolegle, wąskowałeczkowate.
Kwiaty
Drobne, zebrane w baldachogrono. Szypułki dłuższe od kwiatów. Działki tępe, podłużniejajowate. Płatki jasnoróżowe[4].
Owoc
Mieszek.

Biologia i ekologia

Roślina dwuletnia, monokarpiczna. Rośnie na torfowiskach, łąkach bagiennych, młakach, źródliskach i na brzegach rzek i stawów. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Liczba chromosomów 2n=30[3].

Zagrożenia

Kategorie zagrożenia gatunku:

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
  3. 1 2 K. Pender Rozchodnik owłosiony. s. 180-181. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  4. ↑ W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1969.
  5. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  6. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  7. ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.