Ruggeller Riet
![]() | |
| rezerwat przyrody | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Data utworzenia |
1978 |
| Powierzchnia |
90,85 ha |
| Ochrona |
czynna |
Położenie na mapie Liechtensteinu ![]() | |
Ruggeller Riet (Haslermahd) – rezerwat przyrody w północnym Liechtensteinie, w gminach Ruggell i Schellenberg, chroniący nadreński kompleks torfowisk o tej samej nazwie. Powołany został w 1978 roku[1], a jego powierzchnia wynosi 90,85 ha[2].
Torfowiska
Podczas zlodowoceń plejstoceńskich cała dolina górnego Renu była zajmowana przez lodowiec, który cofając się, pozostawiał na terenie dzisiejszego Liechtensteinu niewielkie, bezodpływowe jeziorka wytopiskowe. Zbiorniki te ulegały eutrofizacji, a w konsekwencji stopniowemu zamulaniu i zarastaniu[3]. Jedynie największe jezioro (Egelsee w gminie Mauren) dotrwało czasów historycznych, natomiast pozostałe dały początek bagniskom i torfowiskom. Taki los spotkał również kompleks jeziorek na północnym przedgórzu Eschnerbergu, które przekształciły się w torfowiska[3].
Już w późnym średniowieczu na żyznych madach w okolicach Ruggeller Riet uprawiano rolę, jednak największa ekspansja rolnictwa miała miejsce w XVIII i XIX wieku. W tych czasach podzielono również grunty między osoby prywatne, skarb państwa i związki rolnicze. Osuszanie bagien i przekształcanie zróżnicowanych łąk w monokultury zbożowe spowodowały znaczne obniżenie bioróżnorodności[3]. Ponadto do degradacji ekosystemu przysłużyło się także wydobycie torfu, którego zaprzestano dopiero w drugiej połowie XX wieku[3]. Dawniej bagna były odwadniane przez dwa potoki: Spiersbach i Mölibach, które w XX wieku uległy całkowitej regulacji[4].
Działania ochronne na torfowiskach Ruggeller Riet podjęto dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku. W 1970 roku powstało lokalne Towarzystwo Botaniczno-Zoologiczne (niem. Botanisch-Zoologische Gesellschaft), które prowadziło działania mające na celu ochronę torfowisk[3]. W roku 1978 powołano rezerwat przyrody o powierzchni 90,85 ha[2] (największy w Księstwie), natomiast w 1991 roku bagna zostały objęte ochroną w ramach konwencji ramsarskiej i pozostają jedynym obszarem Ramsar na terenie Liechtensteinu[5]. Od 2000 roku stanowią również ostoję ptaków IBA organizacji BirdLife International[6].
Roślinność i fauna
Rezerwat Ruggeller Riet charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością w skali Księstwa i doliny górnego Renu. Na wilgotnych łąkach dominują trawy i rośliny ciborowate (m.in. trzęślica modra, marzyca ruda czy kłoć wiechowata), występuje tu też szereg gatunków chronionych[3]. Osobliwością rezerwatu są kwitnące na wiosnę fioletowe kosaćce syberyjskie, które porastają większość torfowisk[7]. Wzdłuż dawnych potoków, których śladem są częściowo renaturyzowane rowy, rosną pojedynczo stare drzewa, w tym olchy i pomnikowe wierzby.
Trawy i zakrzewienia są miejscem zamieszkania dla tysięcy gatunków bezkręgowców oraz ostoją dla ptaków, a w bardziej wilgotnych miejscach żyją płazy[7]. Do 1997 roku na terenie Ruggeller Riet gniazdowały zagrożone wyginięciem kuliki wielkie, a współcześnie często żerują na terenie rezerwatu[3]. Ponadto pojawiać się tu zaczęły bociany białe[7].
W 1990 roku udokumentowano stąd 736 gatunków roślin i 1631 gatunków zwierząt[3].
Galeria
Częściowo renaturyzowany rów melioracyjny.
Widok na dzielnicę Nofels austriackiego Feldkirch.
Widok na Ruggell.
Pomnikowa wierzba biała.
Bocian biały w rezerwacie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ruggeller Riet – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-15] (niem.).
- 1 2 Geodatenportal - Natur und Landeschaft [online], geodaten.llv.li [dostęp 2021-08-15].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Ruggeller Riet – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-15] (niem.).
- ↑ Schützenswerte Objekte, Lebensräume und Landschaften innerhalb der Siedlung. Gemeinde Ruggell, Amt für Wald, Natur und Landschaft, 2011.
- ↑ Ruggeller Riet | Ramsar Sites Information Service [online], rsis.ramsar.org [dostęp 2021-08-16].
- ↑ Ruggeller Riet, Talgebiet LI001 [online], BirdLife Data Zone [dostęp 2024-12-01] (ang.).
- 1 2 3 Ruggeller Riet [online], tourismus.li [dostęp 2021-08-16].

