Ryjóweczka
| Episoriculus | |||
| Ellerman & Morrison-Scott, 1966[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
ryjóweczka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Sorex caudatus Horsfield, 1851 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Ryjóweczka[2] (Episoriculus) – rodzaj ssaków z podrodziny ryjówek (Soricinae) w obrębie rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Chinach, Birmie, na Tajwanie, w Nepalu, Wietnamie i Indiach[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 44–81 mm, długość ogona 37–101 mm, długość ucha 5–10 mm, długość tylnej stopy 10–18 mm; masa ciała 5,7–7,8 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniowali w 1966 roku brytyjscy zoolodzy John Ellerman i Terence Morrison-Scott w publikacji swojego autorstwa o tytule Lista kontrolna ssaków palearktycznych i indyjskich od 1758 do 1946 roku[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) ryjóweczka cienkoogonowa (E. caudatus).
Etymologia
Episoriculus: gr. επι epi ‘trochę, nieco’; rodzaj Soriculus Blyth, 1842 (ryjóweczek)[7][1].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3][2]:
- Episoriculus macrurus (Blanford, 1888) – ryjóweczka górska
- Episoriculus baileyi (O. Thomas, 1914)
- Episoriculus leucops (Horsfield, 1855) – ryjóweczka ogoniasta
- Episoriculus caudatus (Horsfield, 1851) – ryjóweczka cienkoogonowa
- Episoriculus sacratus (O. Thomas, 1911)
- Episoriculus soluensis (Gruber, 1969)
Opisano również gatunek wymarły z pliocenu dzisiejszych Indii[9] lecz jego przynależność rodzajowa wymaga rewizji taksonomicznej[10]:
- Episoriculus repenningi Kotlia, 1991
Przypisy
- 1 2 3 J.R. Ellerman & T.C.S. Morrison-Scott: Checklist of Palaearctic and Indian mammals 1758 to 1946. Wyd. 2. Londyn: Trustees of the British Museum (Natural History), 1966, s. 56. (ang.).
- 1 2 Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 71. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 42. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- 1 2 C.J. Burgin, K. He, R. Haslauer, B. Sheftel, P. Jenkins, M. Ruedi, S. Hintsche, M. Motokawa, A. Hinckley & R. Hutterer: Family Soricidae (Shrews). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 449–451. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Episoriculus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-04].
- 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 418. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 93. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-04-15]. (ang.).
- ↑ B.S. Kotlia. Pliocene Soricidae (Insectivora, Mammalia) from Kashmir Intermontane Basin, northwestern Himalaya. „Journal of the Geological Society of India”. 38, s. 253–275, 1991. (ang.).
- ↑ B. Rzebik-Kowalska. Insectivora (Mammalia) from the Early and early Middle Pleistocene of Betfia in Romania. I. Soricidae Fischer von Waldheim, 1817. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 43 (1–2), s. 33, 2000. (ang.).