Ryjonos birmański

Ryjonos birmański
	Melogale personata
	I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1831
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	łasice
Rodzaj	ryjonos
Gatunek	ryjonos birmański
Podgatunki
	M. p. laotum Thomas, 1922; M. p. nipalensis (Hodgson, 1836); M. p. personata I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1831; M. p. pierrei (Bonhote, 1903); M. p. tonquinia Thomas, 1922;
	M. p. laotum Thomas, 1922; M. p. nipalensis (Hodgson, 1836); M. p. personata I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1831; M. p. pierrei (Bonhote, 1903); M. p. tonquinia Thomas, 1922;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Ryjonos birmański^[4], ryjonos^[5]^[a] (Melogale personata) – gatunek niewielkiego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.

Występowanie

Obszary leśne i trawiaste od prowincji Asam do środkowych Chin, północne Indochiny, Tajwan i Hajnan.

Cechy

Długość ciała: 33–43 cm Długość ogona: 14–23 cm Masa ciała: 1–3 kg

Budowa ciała podobna do kuny. Grzbiet barwy szaro- lub czarnobrązowej, strona brzuszna jaśniejsza. Na grzbiecie najczęściej biaława lub czerwonawa pręga. Na głowie czarne oraz żółtawe plamy. Układ plam na głowie jest cechą indywidualną każdego osobnika. Nos długi i ruchliwy, przypominający nos koati. Ogon puszysty, kończyny krótkie. Stopy wyposażone w długie, silne pazury służące do kopania.

Tryb życia

Spędza dzień w samodzielnie wykopanych norach lub innych kryjówkach. Na żerowanie wychodzi o zmierzchu i nocą. Są doskonałymi wspinaczami i można zaobserwować jak śpią w rozwidleniu konarów. Ryjonosy są dzikie i nieustraszone, zaatakowane lub w sytuacji bez wyjścia wydzielają, jak wiele łasicowatych odstraszający zapach.

Pożywienie

Jest wszystkożerny. Zjada małe ssaki, owady i dżdżownice. Żywi się również owocami oraz liśćmi^[6].

Rozmnażanie

W maju lub czerwcu samica rodzi w norze 1 do 3 młodych. Są one długo zależne od mleka matki, obserwowano w pełni wyrośnięte osobniki podczas ssania.

Uwagi

↑ Nazwa ryjonos używana jest również w odniesieniu do rodzaju Melogale (zob. ryjonos).

Przypisy

↑ Melogale personata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Melogale personata w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 września 2009]
↑ J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Melogale personata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-07-19] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 136. ISBN 83-01-14344-4.
↑ RosieR. Clarke RosieR., Melogale personata (Burmese ferret-badger) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2025-05-26] (ang.).

Bibliografia

Jacek Ring (red.) Leksykon Zwierząt – SSAKI (2001) Wydawnictwo Horyzont

[a-6] Nazwa ryjonos używana jest również w odniesieniu do rodzaju Melogale (zob. ryjonos).

[itis-1] Melogale personata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[2] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Melogale personata w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 września 2009]

[iucn-3] J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Melogale personata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-07-19] (ang.).

[miiz-4] Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159. ISBN 978-83-88147-15-9.

[pwn-5] Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 136. ISBN 83-01-14344-4.

[7] RosieR. Clarke RosieR., Melogale personata (Burmese ferret-badger) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2025-05-26] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[6]