Ryszard Deperasiński
| Data i miejsce urodzenia |
1909 |
|---|---|
| Data śmierci |
1986 |
| Chargé d’affaires a.i. PRL w Korei Północnej | |
| Okres |
od marca 1951 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Marian Drewniak (chargé d’affaires a.i.) |
| Następca | |
| Chargé d’affaires a.i. PRL w Algierii | |
| Okres |
od 21 sierpnia 1962 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Poprzednik |
Jan Słowiński (chargé d’affaires a.i.) |
| Następca | |
| Chargé d’affaires a.i. PRL w Tunezji | |
| Okres |
od 1966 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 | |
Ryszard Deperasiński (ur. 1909 w Radomiu, zm. 1986[1]) – polski dyplomata i działacz komunistyczny, chargé d’affaires ambasad PRL w Korei Północnej (1951–1952), Algierii (1962) i Tunezji (1966–1967).
Życiorys
Syn Stanisława. Jego brat Mieczysław Deperasiński był działaczem komunistycznym i do 2017 patronem jednej z radomskich ulic. W 1930 ukończył Państwową Średnią Szkołę Techniczna Kolejową w Radomiu, a następnie pracował w zakładach przemysłowych w tym mieście. Działał w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski i Komunistycznej Partii Polski. W 1932 skazany za działalność antypaństwową. W 1937 nielegalnie wyjechał do Francji, gdzie działał w środowiskach lewicowych i trafił do obozu pracy. W 1946 powrócił do Polski, pracował w aparacie Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej. W 1950 skierowany do pracy w ambasadzie w Chińskiej Republice Ludowej, następnie ambasadzie w Korei Północnej. Później przebywał na placówkach w Maroku, Algierii i Tunezji[1]. Tymczasowo kierował ambasadami w Pjongjangu (marzec 1951–20 kwietnia 1952)[2], Algierze (21 sierpnia–29 listopada 1962)[3] oraz Tunisie (1966–sierpień 1967)[4]. W latach 50. działacz i sekretarz Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju[5]. W późniejszym okresie przeszedł na rentę, zajmował się opracowywaniem historii radomskich struktur KPP[1].
Odznaczenia
W 1952 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych[6].
Przypisy
- 1 2 3 Zbiór Ryszarda Deperasińskiego. szukajwarchiwach.gov.pl. [dostęp 2024-10-07].
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 569.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 556.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 586.
- ↑ Wspólna akcja narodów może i powinna złamać plany remiłitaryzacji Niemiec zachodnich Oświadczenie Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju. „Dziennik Bałtycki”. 265 (3230), s. 1, 6 listopada 1954. ISSN 1898-3103.
- ↑ M.P. z 1952 r. nr A-101, poz. 1542
Bibliografia
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-10-07].