Ryszard Paszkiewicz
 | |
 podporucznik rezerwy piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
urzędnik |
Ryszard Paszkiewicz (ur. 3 kwietnia 1900, zm. 13–14 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – polski prawnik, urzędnik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Lucjana i Zofii[2], urodzony 3 kwietnia 1900. Ukończył studia na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. 1 stycznia 1931 został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem[2]. Otrzymał przydział do 84 pułku strzelców poleskich[2]. Zawodowo pracował jako zastępca naczelnika Okręgowego Urzędu Akcyzy w Warszawie[2][1][a].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, w czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku[1]. Między 11 a 12 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[1] – lista wywózkowa 025/3 z 9 kwietnia 1940[1][2]. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 w Katyniu[1][2] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[3][4]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[5][6]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców[7] pod numerem 658[8][9][1][2][10] – dosł. określony jako Paskiewicz Richard (raport dzienny z 28 czerwca 1943)[1]. Przy jego szczątkach znaleziono: dowód osobisty, wizytówka, trzy fotografie, dwie karty pocztowe, list, różaniec oraz dwa medaliki[11][10]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK (odpis) pod numerem 0658[11] wskazany jako referendarz Paskiewicz Ryszard.
Życie prywatne
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[12][13][14]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15][16].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w hołdzie Ryszardowi Paszkiewiczowi zasadzono Dąb Pamięci w rodzinnym Aninie.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Jedna z publikacji podaje wykonywany zawód jeńca obozu w Kozielsku Ryszarda Paszkiewicza jako inspektor Straży Więziennej. Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 238. ISBN 83-7001-294-9.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 578.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 466.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” [dostęp 2025-01-18] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-06] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 183 [dostęp 2025-02-01] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2025-02-01].
- 1 2 Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (5 (343)), pbc.uw.edu.pl, 29 stycznia 1949, s. 4 [dostęp 2025-02-01] (pol.).
- 1 2 Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 188, ISBN 83-89986-91-4 [dostęp 2025-02-01] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 197 [dostęp 2025-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2025-02-01] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2025-01-02].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
Bibliografia
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Informacja na stronie katyn-pamietam.pl. katyn-pamietam.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.