Sójkowiec rdzawoszyi

Sójkowiec rdzawoszyi
Pterorhinus ruficollis[1]
(Jardine & Selby, 1838)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pekińczyki

Rodzaj

Pterorhinus

Gatunek

sójkowiec rdzawoszyi

Synonimy
  • Ianthocincla ruficollis Jardine & Selby, 1838
  • Dryonastes ruficollis (Jardine & Selby, 1838)
  • Garrulax ruficollis (Jardine & Selby, 1838)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Sójkowiec rdzawoszyi[3] (Pterorhinus ruficollis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny pekińczyków (Leiotrichidae). Występuje w południowej i południowo-wschodnie Azji. Osiadły[4].

Systematyka

Gatunek dawniej przypisywany do rodzajów Dryonastes[5][6], Garrulax[4][5][1][7] lub Ianthocincla[5][8], obecnie umieszcza się go w rodzaju Pterorhinus[3][9].

Jest to gatunek monotypowy[4][6][9].

Morfologia

Wielkość ciała sójkowca rdzawoszyjego mieści się w zakresie 22–27 cm, a dorosły osobnik może ważyć od 51 do 73 g[4][10]. Ubarwienie w dużej części oliwkowobrązowe, popielaty ogon, potylica oraz czubek głowy. Dolna część stosiny pióra jasnoszara. Czerwonawy znak w kształcie przypominającym półksiężyc na bokach szyi, partie ciała poniżej ogona w tym samym kolorze. Przednia część szyi i głowy czarna, łącznie z okolicą oczodołów oraz pokrywami usznymi. Dziób czarny, nogi ciemnoszare. Tęczówki czerwone[11][12].

Występowanie

Zamieszkują obszar obejmujący:

Zasięg występowania szacuje się na 700 000 km²[2].

Obserwowany w lasach mieszanych szerokolistnych oraz na ich obrzeżach, w niskich zakrzewieniach i wysokiej trawie, a także blisko ludzkich siedzib – na terenach rolniczych i w ogrodach[2][4][13].

Pożywienie

Spożywa owady, m.in. mrówki, a także niewielkie mięczaki. Żywi się również jagodami i nasionami[4].

Zachowanie i rozród

Sójkowce rdzawoszyje rozmnażają się w okresie od marca do sierpnia. Gniazda stosunkowo głębokie, wykonane z suchych bambusów, liści, trawy i korzonków[4], znajdowane m.in. na użytkach zielonych[13].

Głos: opisywany jako szybko powtarzane, raczej przyjemne gwizdanie wiwi’wi-whu, whi-yi-ha[4].

Status

IUCN uznaje sójkowca rdzawoszyjego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[2]. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako często spotykany do rzadkiego. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].

Przypisy

  1. 1 2 Garrulax ruficollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-02-11] (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 BirdLife International, Garrulax ruficollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-11] (ang.).
  3. 1 2 Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Leiotrichidae Swainson, 1831 – pekińczyki – Babblers, laughing-thrushes and allies (wersja: 2024-01-10). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-03-03].
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Collar, N. & Robson, C.: Rufous-necked Laughingthrush (Garrulax ruficollis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-11-05].
  5. 1 2 3 Denis Lepage, sójkowiec rdzawoszyi Pterorhinus ruficollis, [w:] Avibase – Światowa baza danych ptaków [online] [dostęp 2021-02-11].
  6. 1 2 3 Rufous-necked Laughingthrush (Dryonastes ruficollis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-30)]. (ang.).
  7. ↑ Garrulax ruficollis (Jardine & Selby, 1838) [online], gbif.org [dostęp 2018-07-06] (ang.).
  8. ↑ Taxonomic Changes for Garrulax ruficollis [online], iNaturalist.org [dostęp 2018-07-06] (ang.).
  9. 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Laughingthrushes and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-11]. (ang.).
  10. ↑ Garrulaxe à col roux – Garrulax ruficollis – Rufous-necked Laughingthrush, [w:] Oiseaux.net [online] [dostęp 2018-07-06] (ang.).
  11. ↑ Journal of the Asiatic Society of Bengal, Bishop’s College Press, 1843 [dostęp 2018-07-06] (ang.).
  12. ↑ Illustrations of ornithology, by sir W. Jardine and P.J. Selby with the co-operation of J.E. Bicheno [and others]., 1826 [dostęp 2018-07-06] (ang.).
  13. 1 2 Hem Sagar Baral, Dhan Bahadur Chaudhary & Hem Subedi. Status of Rufous-necked Laughingthrush Dryonastes ruficollis in Nepal. „Indian Birds”. 8 (2), 2013. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.