Słońce Majowe
Słońce Majowe ( Sol de Mayo ) jest symbolem narodowym Argentyny , Urugwaju , Boliwii i Ekwadoru , widniejącym na flagach tych państw.



Historia
Według Diego Abada de Santillána Słońce Majowe symbolizuje Intiego , inkaskiego boga słońca.[1]
Określenie „ maj ” odnosi się do rewolucji majowej , która miała miejsce w tygodniu od 18 do 25 maja 1810 r. i która oznaczała początek niepodległości od Imperium Hiszpańskiego dla krajów, które były wówczas częścią Wicekrólestwa Rio de la Plata . Legenda głosi, że gdy proklamowano nowy rząd , słońce przebiło się przez chmury, co uznano za dobry omen.
Wariacje
Na fladze Argentyny Słońce Majowe przedstawia promienne, złocistożółte słońce z ludzką twarzą i trzydziestoma dwoma promieniami, ułożonymi naprzemiennie, szesnastoma prostymi i szesnastoma falistymi.
Na fladze Urugwaju Słońce Majowe przedstawia złotożółte słońce z ludzką twarzą i szesnastoma trójkątnymi promieniami, ułożonymi naprzemiennie, ośmioma prostymi i ośmioma falistymi.
Zainspirowane wojnami o niepodległość Ameryki Łacińskiej Filipiny , które były byłą kolonią hiszpańską, również przyjęły Słońce Maja jako rewolucyjny sztandar . Słońce Maja stało się później bezimiennym symbolem słońca na obecnej fladze narodowej .
Opis
Słońce , zwane Słońcem Majowym, jest repliką grawerunku z pierwszej argentyńskiej monety , zatwierdzonej w 1813 r. przez Zgromadzenie Konstytucyjne , której wartość wynosiła osiem escudo (nominał hiszpańskiej waluty).
W formie jest podobny do — i może częściowo pochodzić od — słońca w blasku , które jest powszechne w heraldyce europejskiej. Ono również jest zwykle przedstawiane z twarzą i naprzemiennie prostymi i falistymi promieniami (reprezentującymi odpowiednio światło i ciepło),[2] chociaż zwykle ma tylko szesnaście promieni.
Ustawa z 1978 r. opisująca oficjalną flagę ceremonialną Argentyny określa, że słońce musi być złocistożółte ( amarillo oro ), mieć średnicę wewnętrzną 10 cm i średnicę zewnętrzną 25 cm (średnica słońca równa się 5 ⁄ 6 wysokości białego pasa, a powierzchnia słoneczna stanowi 2 ⁄ 5 jego wysokości), musi mieć 32 promienie (16 falistych i 16 prostych naprzemiennie)[3] i musi być wyhaftowane na oficjalnej fladze ceremonialnej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Diego Abad de Santillán [online], Wikipedia, wolna encyklopedia, 7 grudnia 2024 [dostęp 2025-05-02].
- ↑ Arthur Charles Fox-Davies [online], Wikipedia, 25 marca 2025 [dostęp 2025-05-02] (ang.).
- ↑ Instituto Argentino de Ceremonial y Relaciones Públicas, Articulacion Universitaria con Universidad de Marina Mercante, Ceremonial y Protocolo, Relaciones Públicas e Institucionales, Ceremonial y Protocolo Cordoba [online], web.archive.org, 14 kwietnia 2009 [dostęp 2025-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-14].