Słońce Majowe

Słońce Majowe ( Sol de Mayo ) jest symbolem narodowym Argentyny , Urugwaju , Boliwii i Ekwadoru , widniejącym na flagach tych państw.

Słońce Majowe na fladze Argentyny , zał. 1818
Słońce Majowe na fladze Urugwaju , zał. 1830
Słońce majowe na pierwszej monecie argentyńskiej , 1813 r.

Historia

Według Diego Abada de Santillána Słońce Majowe symbolizuje Intiego , inkaskiego boga słońca.[1]

Określenie „ maj ” odnosi się do rewolucji majowej , która miała miejsce w tygodniu od 18 do 25 maja 1810 r. i która oznaczała początek niepodległości od Imperium Hiszpańskiego dla krajów, które były wówczas częścią Wicekrólestwa Rio de la Plata . Legenda głosi, że gdy proklamowano nowy rząd , słońce przebiło się przez chmury, co uznano za dobry omen.

Wariacje

Na fladze Argentyny Słońce Majowe przedstawia promienne, złocistożółte słońce z ludzką twarzą i trzydziestoma dwoma promieniami, ułożonymi naprzemiennie, szesnastoma prostymi i szesnastoma falistymi.

Na fladze Urugwaju Słońce Majowe przedstawia złotożółte słońce z ludzką twarzą i szesnastoma trójkątnymi promieniami, ułożonymi naprzemiennie, ośmioma prostymi i ośmioma falistymi.

Zainspirowane wojnami o niepodległość Ameryki Łacińskiej Filipiny , które były byłą kolonią hiszpańską, również przyjęły Słońce Maja jako rewolucyjny sztandar . Słońce Maja stało się później bezimiennym symbolem słońca na obecnej fladze narodowej .

Opis

Słońce , zwane Słońcem Majowym, jest repliką grawerunku z pierwszej argentyńskiej monety , zatwierdzonej w 1813 r. przez Zgromadzenie Konstytucyjne , której wartość wynosiła osiem escudo (nominał hiszpańskiej waluty).

W formie jest podobny do — i może częściowo pochodzić od — słońca w blasku , które jest powszechne w heraldyce europejskiej. Ono również jest zwykle przedstawiane z twarzą i naprzemiennie prostymi i falistymi promieniami (reprezentującymi odpowiednio światło i ciepło),[2] chociaż zwykle ma tylko szesnaście promieni.

Ustawa z 1978 r. opisująca oficjalną flagę ceremonialną Argentyny określa, że ​​słońce musi być złocistożółte ( amarillo oro ), mieć średnicę wewnętrzną 10 cm i średnicę zewnętrzną 25 cm (średnica słońca równa się 56 wysokości białego pasa, a powierzchnia słoneczna stanowi 25 jego wysokości), musi mieć 32 promienie (16 falistych i 16 prostych naprzemiennie)[3] i musi być wyhaftowane na oficjalnej fladze ceremonialnej.

Zobacz też

Przypisy

  1. Diego Abad de Santillán [online], Wikipedia, wolna encyklopedia, 7 grudnia 2024 [dostęp 2025-05-02].
  2. Arthur Charles Fox-Davies [online], Wikipedia, 25 marca 2025 [dostęp 2025-05-02] (ang.).
  3. Instituto Argentino de Ceremonial y Relaciones Públicas, Articulacion Universitaria con Universidad de Marina Mercante, Ceremonial y Protocolo, Relaciones Públicas e Institucionales, Ceremonial y Protocolo Cordoba [online], web.archive.org, 14 kwietnia 2009 [dostęp 2025-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-14].