Słomkowy kapelusz

Kapelusz słomkowy/słomiany
Vincent van Gogh, Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, lato 1887
Pierre-Auguste Renoir, Śniadanie wioślarzy, 1880-1881

Słomkowy/Słomiany kapelusz – kapelusz wykonany ze słomy, tj. z suszonych liści lub łodyg roślin oleistych, włóknistych lub łusek zbożowych[1]. Słomkowe kapelusze charakteryzują się lekkością i przewiewnością, dzięki czemu są noszone szczególnie podczas ciepłych, słonecznych dni, także podczas prac na świeżym powietrzu dla ochrony przed słońcem[2].

Historia

Słomkowe kapelusze znane były już w XV wieku. W Azji (Japonii, Chinach, Wietnamie, Indonezji, Malezji) robotnicy pracujący przy uprawie ryżu nosili słomiane kapelusze w kształcie stożka dla ochrony przed słońcem i deszczem[3].

W XVIII wieku słomiane kapelusze stały się bardzo popularne, a ich produkcja była dochodowym biznesem[3]. Kapelusze ze słomy produkowano głównie we Włoszech, Anglii, Belgii i Szwajcarii, a znaczną część eksportowano je do Stanów Zjednoczonych[3]. W 1807 roku, w związku z ustawą o embargo, zakazano importu kapeluszy do Stanów Zjednoczonych. Spowodowało to rozwój amerykańskich firm produkujących słomkowe kapelusze[3]. W tym czasie Mary Dixon Kies opatentowała produkcję kapeluszy ze słomy mieszanej z kolorowymi nitkami[3].

Słomkowe kapelusze przybierały różne kształty. Premiera filmu „Przeminęło z wiatrem” (1939) spowodowała modę na kobiece kapelusze z szerokim rondem[3].

W 2012 roku wyplatanie kapeluszy słomkowych w Ekwadorze zostało wpisane na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości[4].

Słomkowe zamieszki

13 września 1922 roku w Nowym Jorku rozpoczęły się zamieszki, których powodem były słomkowe kapelusze (Straw Hat Riots). Na początku XX wieku ugruntował się zwyczaj noszenia kapeluszy słomkowych przez mężczyzn latem, a dokładnie od 15 maja do 15 września. Tradycją było zrzucanie i deptanie kapeluszy słomkowych noszonych po tym czasie. W 1922 grupa młodzieńców dwa dni wcześniej rozdeptała kapelusze robotników pracujących w Mulberry Bend, co dało początek ośmiodniowym zamieszkom, w których brało udział ponad tysiąc osób[5].

Materiał

Kapelusze słomkowe wykonywane są ze:

  • słomy z rafii (z włókien łyka tropikalnej palmy),
  • słomy papierowej (tzw. toyo, produkowanej przemysłowo z naturalnej celulozy),
  • słomy z liści palmy panamskiej (słoma panamska, słoma toquilla),
  • słomy konopnej[1][6].

Słomkowy kapelusz w kulturze

Malarstwo

Ze względu na popularność słomkowych kapeluszy wiele obrazów, szczególnie z końca XIX i początków XX wieku, przedstawia postacie w słomkowych kapeluszach. Są to zarówno portrety, autoportrety, jak i sceny rodzajowe. We Francji, w końcu XIX wieku, pojawiły się portrety kobiet obok stołu, na którym znajduje się odwrócony kapelusz słomkowy, we wnętrzu którego znajdują się kwiaty[3].

Teatr

Inne

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 ANTHEC GmbH & Co KG, Kapelusze słomkowe | Ochrona przed słońcem | Kapelusz [online], Kapelusz Online-Shop [dostęp 2024-10-08] (pol.).
  2. ↑ Kapelusze słomkowe. Co to jest? Jakie mamy rodzaje? Do jakich stylów pasują? - Artystyczna [online] [dostęp 2024-10-08] (pol.).
  3. 1 2 3 4 5 6 7 MOJA KLASYCZNA PIĘĆDZIESIĄTKA - #3. SŁOMKOWY KAPELUSZ [online] [dostęp 2024-10-08] (pol.).
  4. ↑ l (red.), Polski Komitet ds Unesco: Ekwador [online], www.unesco.pl [dostęp 2024-10-08] (ang.).
  5. ↑ Maciej Grzybowski, Słomkowe zamieszki [online], Long Story Short, 13 września 2015 [dostęp 2024-10-08] (pol.).
  6. ↑ ANTHEC GmbH & Co KG, Słoma | Przewodnik po tkaninach | Kapelusz.pl [online], Kapelusz Online-Shop [dostęp 2024-10-08] (pol.).
  7. ↑ Słomkowy kapelusz [online], www.btl.bialystok.pl [dostęp 2024-10-08] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.