Słoneczniczek szorstki

Słoneczniczek szorstki
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

słoneczniczek

Gatunek

słoneczniczek szorstki

Nazwa systematyczna
Heliopsis helianthoides (L.) Sweet
Hort. Brit.: 487 (1826)[3]
Synonimy
  • Buphthalmum helianthoides L.[3]
  • Heliopsis scabra Dunal[4]

Słoneczniczek szorstki (Heliopsis helianthoides) – gatunek byliny z rodziny astrowatych. Jego zasięg pierwotny obejmuje środkową i wschodnią część Stanów Zjednoczonych oraz Kanady[3]. Rozprzestrzeniony został jako roślina ozdobna, dziczejąca z upraw[5]. Jako introdukowany rośnie w wielu krajach Europy, środkowej i wschodniej Azji oraz w Kolumbii[3]. W Polsce jest gatunkiem przejściowo dziczejącym[6][5].

Słoneczniczek szorstki

Morfologia

Pokrój
Roślina zielna o łodydze prosto wzniesionej, osiągającej do 150 cm wysokości. Łodyga jest gładka lub nieco bruzdowana, czasem w górnej części rozgałęziona[5].
Liście
Naprzeciwległe i ogonkowe. Blaszka jajowata, zaostrzona, u nasady zaokrąglona lub płytko sercowata, na brzegu grubo i ostro piłkowana; szorstko owłosiona po obu stronach[5].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki powstające pojedynczo na szczytach pędów. Okrywy z zewnętrznymi listkami lekko odgiętymi, wewnętrzne są zaokrąglone na wierzchołkach. Kwiaty języczkowe są żółte, płodne, z koroną nie odpadającą po przekwitnieniu. Dno kwiatostanowe z równowąskimi plewinkami[5].
Owoce
Gładkie niełupki, tylko za młodu owłosione na kantach[5].

Biologia

Bylina. Kwitnie od czerwca do września[5].

Zastosowanie

Jest uprawiany jako roślina ozdobna na rabatach. Nadaje się także na kwiat cięty. Wymaga stanowiska słonecznego i żyznej gleby, ale udaje się też na gorszych glebach. Jest łatwy w uprawie i w Polsce całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10)[7]. Aby przedłużyć kwitnienie należy ścinać kwiatostany przekwitłe. Po przekwitnięciu całą roślinę ścina się tuż przy ziemi. Rozmnaża się przez nasiona, sadzonkowanie wiosną lub przez podział jesienią.

Odmiany

Oprócz typowej formy o kwiatach pojedynczych występuje odmiana Heliopsis helianthoides var. scabra[3] o kwiatach podwójnych i niższa od formy typowej.

Niektóre odmiany ozdobne[7]:

  • ‘Patula’ o kwiatach pomarańczowych z większą liczbą kwiatów języczkowych w koszyczku
  • ‘Light of London’ o kwiatach pełnych, jasnożółtych.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Heliopsis helianthoides (L.) Sweet, [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens Kew [dostęp 2025-05-12].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-06-29].
  5. 1 2 3 4 5 6 7 Tadeusz Tacik, Heliopsis Pers., Heliopsis, [w:] Bogumił Pawłowski, Adam Jasiewicz (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. XII, Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 197.
  6. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 475. ISBN 83-01-14342-8.
  7. 1 2 Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.