SMS S 145

S 145

Klasa	niszczyciel
Typ	S 138
Historia
Stocznia	Schichau-Werke, Elbląg
Położenie stępki	1907
Wodowanie	8 czerwca 1907
Kaiserliche Marine
Nazwa	S 145 (1907) T 145 (1917)
Wejście do służby	17 grudnia 1907
Reichsmarine
Nazwa	T 145
Wycofanie ze służby	22 marca 1921
Los okrętu	złomowany 1921
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 533 t pełna: 684 t
Długość	na linii wodnej: 70,2 m , pełna: 70,7 m
Szerokość	7,8 m
Zanurzenie	2,75 m
Napęd
4 kotły parowe maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 11 000 ihp
Prędkość	30,3 węzła
Zasięg	1930 mm/17 w. 390 mm/24 w.
Uzbrojenie
1 x armata okrętowa 8,8 cm SKL/35 3 x armata okrętowa 5,2 cm SKL/55 3 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	80

S 145, następnie T 145 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Ósma jednostka typu S 138. Okręt wyposażony w cztery kotły parowe opalane węglem.

Zbudowany w stoczni Schichaua w Elblągu. Stępkę pod jego budowę położono w 1907 roku, a wodowano go 8 czerwca 1907 roku^[1]. Budowę ukończono 17 grudnia 1907 roku^[1].

Służył podczas I wojny światowej. 24 września 1917 roku został przemianowany na T 145^[1]. Po wojnie pozostał pod banderą Reichsmarine, lecz 22 marca 1921 roku został skreślony z listy floty i sprzedany na złom 8 czerwca 1921 roku w Wilhelmshaven^[1].

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8. Brak numerów stron w książce
• Siergiej Trubicyn: Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.). Sankt Petersburg: 2000, seria: Bojewyje Korabli Mira. (ros.).