SMS Viper (1896)
![]() „Viper” przed 1910 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Yarrow, Londyn |
| Położenie stępki |
1895 |
| Wodowanie |
styczeń 1896 |
| Nazwa |
„Viper” → 17 (od 1910) |
| Wejście do służby |
październik 1896 |
| Wycofanie ze służby |
1 listopada 1918 |
| Los okrętu |
złomowany 1920 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 107 ton |
| Długość |
45 metra na KLW |
| Szerokość |
4,5 m |
| Zanurzenie |
2,4 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły Yarrow moc 2000 KM 1 śruba | |
| Prędkość |
24 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka kal. 47 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
3 x 450 mm (3 x I) |
| Załoga |
21 |
SMS Viper (SM Tb 17) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej. Okręt został zwodowany w styczniu 1896 roku w brytyjskiej stoczni Yarrow w Londynie, a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine wszedł w październiku tego roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 17. W wyniku podziału floty po upadku Austro-Węgier jednostkę przyznano Francji, gdzie została złomowana w 1920 roku.
Projekt i budowa
SMS[a] „Viper” był przybrzeżnym torpedowcem, zamówionym w Wielkiej Brytanii w latach 90. XIX wieku.
Okręt zbudowany został w stoczni Yarrow w Londynie[1][2]. Stępkę torpedowca położono w 1895 roku[3], został zwodowany w styczniu 1896 roku[2][3][b], a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine przyjęto go w październiku tego roku[3].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem[1]. Długość na konstrukcyjnej linii wodnej wynosiła 45 metrów (44,8 metra między pionami), szerokość 4,5 metra i zanurzenie 2,4 metra[1][4]. Wyporność standardowa wynosiła 107 ton, zaś pełna 126 ton[1][5][c]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o projektowanej mocy 1800 KM (maksymalnej 2000 KM), do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow[1][d]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 24 węzły[1]. Jednostka zabierała zapas 30 ton węgla[4].
Okręt wyposażony był w trzy pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 450 mm umieszczone na pokładzie[1][2]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 47 mm L/33 Hotchkiss[1][4].
Załoga okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
W 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Viper” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 17[4]. Z powodu rozpadu monarchii habsburskiej 1 listopada 1918 roku na jednostce opuszczono po raz ostatni banderę KuKK[6]. W wyniku przeprowadzonego w styczniu 1920 roku podziału floty austro-węgierskiej okręt został przyznany Francji[2][7]. Jednostka została złomowana w 1920 roku[3].
Uwagi
- ↑ SMS – Seiner Majestät Schiff – Okręt Jego Mości.
- ↑ Według Navypedii okręt zwodowano 16 grudnia 1895 roku[4].
- ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 i Navypedii wyporność wynosiła 124 tony[2][4].
- ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 i Navypedii moc maszyn wynosiła 1900 KM, a okręt osiągał prędkość 25 węzłów[2][4].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 50.
- 1 2 3 4 5 6 7 Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.
- 1 2 3 4 René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 53.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.
- ↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 43.
- ↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 47.
Bibliografia
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Ivan Gogin: VIPER torpedo boat (1896). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.).
- Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). ISSN 1426-529X.
