SS Jadwiga
 | |
| Następne nazwy |
Polyp, Wilk, Anna, Halina, Zofia |
|---|---|
| Bandera | |
| Port macierzysty |
Gdynia |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Palmers Shipbuilding and Iron Co. |
| Data wodowania |
1928 |
| Data wycofania ze służby |
1965 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
13 |
| Liczba pasażerów |
300 do 1939, 200 po 1948 |
| Długość całkowita (L) |
42,90 m |
| Szerokość (B) |
7,40 m |
| Zanurzenie (D) |
2,70 m |
| Pojemność |
brutto: 270 |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
maszyna parowa potrójnego rozprężania |
| Moc silnika |
830 KM |
| Prędkość maks. |
9 w. |
.svg.png){kind=small}
SS Jadwiga – polski statek pasażerski żeglugi przybrzeżnej przed II wojną światową w służbie Żeglugi Polskiej, po wojnie (pod różnymi nazwami) w barwach Żeglugi Gdańskiej.
Początki
Wraz z budową Gdyni i promowaniem w społeczeństwie atrakcyjności polskiego wybrzeża, rozwijać zaczęła się również turystyka morska. Początkowo były to rejsy wycieczkowe na łodziach rybackich lub holownikach, względnie na wynajmowanych w Gdańsku statkach pasażerskich, z których najpopularniejszym był bocznokołowiec „Paul Beneke”.
W roku 1927 Żegluga Polska zakupiła w gdańskiej stoczni dwa parowce „Gdańsk” i „Gdynię”, a w rok później dwa mniejsze, zbudowane w Wielkiej Brytanii „Jadwigę” i „Wandę” (nazwy od imion córek Józefa Piłsudskiego). Te cztery statki stanowiły, aż do września 1939 roku, trzon turystycznej „białej floty”. „Jadwiga” woziła pasażerów z Gdyni do Sopotu, Gdańska, Helu i Jastarni.
W roku 1930, w dziesięciolecie Polski na morzu, przybył na Wybrzeże marszałek Piłsudski, który w towarzystwie ministra Kwiatkowskiego odbył krótki rejs na pokładzie „Jadwigi”.
Pod niemiecką banderą
W 1939 roku została przejęta przez Niemców w Jastarni i przebudowana w Kilonii na holownik o nazwie „Polyp”. Był on eksploatowany w porcie w Gdańsku. W ostatnim roku wojny został (prawdopodobnie z niemieckimi uciekinierami) skierowany do Zatoki Kilońskiej, gdzie zastał go koniec działań.
Po wojnie
W 1946 statek, rewindykowany przez Polskę, został zatrudniony, jako holownik o nazwie „Wilk”, w gdyńskim porcie, ale już w 1948 roku wrócił do „białej floty” jako „Anna”.
26 lipca 1949 roku „Anna”, po kolizji z tureckim statkiem „Odenis”, zatonęła na Zatoce Gdańskiej zabierając ze sobą na dno 11 osób. 15 listopada tegoż roku statek został podniesiony, następnie odremontowany i ponownie wdrożony do służby, tym razem jako „Halina”, później zaś jako „Zofia”.
W roku 1965 wycofany ze służby i oddany na złom w Elblągu.
Bibliografia
- Mieczysław Bogucki {red.): Polska na morzu, Główna Księgarnia Wojskowa, Warszawa 1935
- Jan Piwowoński, Flota spod biało-czerwonej, Adam Werka (ilustr.), Brunon Nowicki (oprac.), Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, ISBN 83-10-08902-3, OCLC 834682944.
- Jerzy Miciński, Księga statków polskich: 1918-1945. T.1, Gdańsk: Polnord-Oskar, 1996, ISBN 83-86181-23-0