Safrol
|
|
| Nazewnictwo |
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) |
4-allilo-1,2-(metylenodioksy)-benzen |
| Inne nazwy i oznaczenia |
| 5-(prop-2-enylo)-1,3-benzodioksol |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny |
C10H10O2 |
| Masa molowa |
162,19 g/mol |
| Wygląd |
bezbarwna lub jasnożółta, oleista ciecz[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS |
94-59-7 |
| PubChem |
5144 |
|
|
| InChI |
InChI=1S/C10H10O2/c1-2-3-8-4-5-9-10(6-8)12-7-11-9/h2,4-6H,1,3,7H2 |
| InChIKey |
ZMQAAUBTXCXRIC-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
|
| Podobne związki |
| Podobne związki |
izosafrol |
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
| Klasyfikacja medyczna |
| Legalność w Polsce |
prekursor narkotykowy kategorii 1 |
Safrol – organiczny związek chemiczny z grupy benzodioksoli, główny prekursor w syntezie MDP2P używanego do otrzymywania MDMA i MDEA. Jest bezbarwną lub lekko żółtą, oleistą cieczą. Zwykle jest ekstrahowany z kory korzenia i owoców sasafrasu w formie olejku sasafrasowego. Stosowany jest jako surowiec w przemyśle perfumeryjnym oraz w syntezach organicznych, np. do otrzymywania heliotropiny. Olejek sasafrasowy wykorzystywany w przemyśle spożywczym w Stanach Zjednoczonych pozbawiony jest safrolu w związku z zakazaniem jego stosowania przez Agencję Żywności i Leków w 1960 roku.
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ Safrol [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 kwietnia 2024, numer katalogowy: S9652 [dostęp 2024-09-01] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ T.Y.T.Y. Liu T.Y.T.Y. i inni, Safrole-induced Oxidative Damage in the Liver of Sprague–Dawley Rats, „Food and Chemical Toxicology”, 37 (7), 1999, s. 697–702, DOI: 10.1016/S0278-6915(99)00055-1 (ang.).