Sakiewnik

Sakiewnik
	Origma solitaria
	(Lewin, 1808)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	buszówkowate
Podrodzina	buszówki
Rodzaj	Origma
Gatunek	sakiewnik
Synonimy
	Sylvia solitaria Lewin, 1808; Origma solitaris (Lewin, 1808);
	Sylvia solitaria Lewin, 1808; Origma solitaris (Lewin, 1808);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Sakiewnik^[4] (Origma solitaria) – gatunek małego ptaka z rodziny buszówkowatych (Acanthizidae). Endemit, występuje jedynie w południowo-wschodniej Australii.

Zasięg występowania: Sakiewnik jest endemitem południowo-wschodniej Australii, występuje tylko we wschodniej części stanu Nowa Południowa Walia. Szacowany zasięg występowania tego ptaka obejmuje 71 700 km²^[3].

Systematyka: Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5]^[6].

Morfologia: Długość ciała 12,5–15 cm; masa ciała około 14,5 g^[6]. Obie płcie są do siebie podobne^[6].

Biotop: Jego środowiskiem występowania są otwarte lasy klimatu umiarkowanego (w tym eukaliptusowe), wrzosowiska, zarośla oraz obszary skalne (klify nadmorskie, skały, wychodnie skalne)^[6]. Jest spotykany od poziomu morza do 1130 m n.p.m.^[3]

Pożywienie: Jest to ptak owadożerny, zjada też nieco nasion^[6]. Żeruje pojedynczo, w parach lub grupach rodzinnych liczących do 5 osobników^[6].

Status zagrożenia: W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN sakiewnik klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Gatunek ucierpiał z powodu rozwoju zabudowy miejskiej na skrajach jego zasięgu występowania, koło Sydney. Jednak większa część siedlisk sakiewnika znajduje się obecnie pod ochroną i z tego powodu trend liczebności jego populacji oceniany jest jako stabilny^[3].

Przypisy

↑ Origma solitaria, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 Rockwarbler (Origma solitaria). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
1 2 3 4 BirdLife International, Origma solitaria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2024, wersja 2025-1 [dostęp 2025-05-01] (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Acanthizinae Bonaparte, 1854 - buszówki (wersja: 2018-05-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-09].
↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-09]. (ang.).
1 2 3 4 5 6 J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 579. ISBN 978-84-96553-42-2.

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Origma solitaria, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] 1 2 Rockwarbler (Origma solitaria). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).

[iucn-3] 1 2 3 4 BirdLife International, Origma solitaria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2024, wersja 2025-1 [dostęp 2025-05-01] (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Acanthizinae Bonaparte, 1854 - buszówki (wersja: 2018-05-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-09].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-09]. (ang.).

[hbw12-6] 1 2 3 4 5 6 J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Barcelona: Lynx Edicions, 2007, s. 579. ISBN 978-84-96553-42-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]