San Marco 1
 | |
| Inne nazwy |
SM-A, S00957 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1964-084A |
| Państwo | |
| Zaangażowani |
Consiglio Nazionale delle Ricerche |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
198 km |
| Apogeum |
846 km |
| Okres obiegu |
94,94 min |
| Nachylenie |
37,77° |
| Mimośród |
0,046923 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
15 grudnia 1964 20:20:04 UTC |
| Powrót do atmosfery |
11 września 1965 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
254 kg |
San Marco 1 – włosko-amerykański satelita naukowo-technologiczny serii San Marco. Zbudowany i wystrzelony przez NASA, a Włochy dostarczyły aparaturę naukową. Start nadzorowany przez personel włoski. Satelita zbierał dane o gęstości atmosfery i o jonosferze.
Do badania dodatnich jonów i temperatury jonosfery służyła sferyczna sonda jonów. Drugi przyrząd, radiowy eksperyment jonosferyczny, powstał na zlecenie narodowej rady naukowej i włoskiej komisji ds. kosmosu. Instrument składał się z nadajnika radiowego sterowanego radiokomendami. Miał moc 670 mW i pracował na częstotliwości 20,005 MHz. Do rozpoznawania sygnału używano kluczowanego przesunięcia częstotliwości (0,01 MHz). Antenę nadajnika stanowił rozsuwalny dipol długości 5 metrów, ułożony wzdłuż osi obrotu statku. Antena była składana w trakcie pomiarów oporu aerodynamicznego. Nadajnik pracował od 31 grudnia 1964 do 13 stycznia 1965, dostarczając 2068 minut transmisji sygnału.
Zobacz też
Bibliografia
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)