Sanatorium Świerki w Szczawnicy

Sanatorium „Świerki” w Szczawnicy
Ilustracja
Elewacja północna
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Szczawnica

Adres

ul. Park Górny,
34-460 Szczawnica

Typ budynku

2 wille

Architekt

Józef Szalay

Inwestor

Józef Szalay

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1860

Pierwszy właściciel

Józef Szalay

Kolejni właściciele

PAU, Adam Stadnicki

Obecny właściciel

„Uzdrowisko Szczawnica” SA

Położenie na mapie Szczawnicy
Mapa konturowa Szczawnicy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, Sanatorium „Świerki””
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, Sanatorium „Świerki””
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, Sanatorium „Świerki””
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, Sanatorium „Świerki””
Położenie na mapie gminy Szczawnica
Mapa konturowa gminy Szczawnica, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szczawnica, Sanatorium „Świerki””
Ziemia49°25′33,9″N 20°29′14,7″E/49,426083 20,487417

Sanatorium „Świerki” w Szczawnicy – dwie wille w Szczawnicy: „Brat” i „Siostra”, przy ul. Park Górny w Parku Górnym.

Historia

Sanatorium powstało w latach 60. XIX wieku. Były to dwie wille zdrojowe wzniesione w 1860 roku przez Józefa Szalaya[1]: „Brat” i „Siostra”. W „Bracie” było 16 pokoi i 1 kuchnia, a w „Siostrze” – 18 pokoi. W latach 80. XIX wieku działała tu też czytelnia prasy, później przeniesiona do „Dworca Gościnnego”. Za willami stał oddzielny budynek, w którym działały 2 kuchnie[2].

Tuż za „Świerkami” na rozdrożu alejek znajduje się figura Najświętszej Marii Panny, ufundowana w 1891 roku przez kuracjuszy.

Sanatorium jest nieczynne od 2000 roku. Obecny właściciel zamierza przeprowadzić generalny remont kompleksu[3].

Przypisy

  1. ↑ Barbara Alina Węglarz: Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej. Wyd. 3. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011, s. 17–18. ISBN 978-83-62460-17-5.
  2. ↑ Barbara Alina Węglarz, op. cit, s. 171–172.
  3. ↑ Góry: Szczawnica. [dostęp 2012-08-15].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.