Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach

Sanktuarium św. Wojciecha
w Bielinach

nr rej. A-503 z 2.08.1982
kościół parafialny i sanktuarium
Państwo	Polska
Miejscowość	Bieliny
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Wojciecha w Bielinach
Wezwanie	św. Wojciecha
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Wojciecha i innych
Historia Data rozpoczęcia budowy 1759 Data zakończenia budowy 1852 Aktualne przeznaczenie diecezja sandomierska
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie gminy Ulanów Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach
Położenie na mapie Polski Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach
Położenie na mapie powiatu niżańskiego Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach
50°26′43″N 22°17′30″E/50,445278 22,291667

Sanktuarium św. Wojciecha w Bielinach – kościół parafialny – sanktuarium pod wezwaniem św. Wojciecha znajdujące się w Bielinach. Świątynia została wzniesiona w latach 1763–1770, a jej uroczyste poświęcenie nastąpiło w 1852 r. Kościół został podniesiony do rangi Sanktuarium w 1997 dekretem bp. Wacława Świerzawskiego^[1].

Znajduje się w nim ponad 90 relikwii po różnych świętych, w tym świętego Wojciecha, św. Jana z Dukli, św. Stanisława ze Szczepanowa, św. Andrzeja Boboli, św. Stanisława Kostki, św. Maksymiliana Kolbego, św. Marii Goretti, św. Jana Bosco, św. Dominika Savio, św. męczennika Korneliusza, św. Barbary, św.Anny, św. Floriana, św. Klemensa, św. Rity, bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz innych^[2].

• Opis parafii i kościoła na stronie diecezji sandomierskiej

• Jakub Kowalski: U św. Wojciecha w Bielinach. „Niedziela” (edycja sandomierska), 16/2007. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-16)].