Scaptomyza griseola

Scaptomyza griseola
(Zetterstedt, 1847)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	muchówki
Podrząd	muchówki krótkoczułkie
Infrarząd	muchówki łękoryse
Nadrodzina	Ephydroidea
Rodzina	wywilżnowate
Podrodzina	Drosophilinae
Plemię	Drosophilini
Rodzaj	Scaptomyza
Gatunek	Scaptomyza griseola
Synonimy
Drosophila griseola Zetterstedt, 1847 Drosophila grisecens Duda, 1921 Drosophila grisescens Duda, 1924

Scaptomyza griseola – gatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych i podrodziny Drosophilinae.

Gatunek ten opisany został w 1847 roku przez Johana Wilhelma Zetterstedta jako Drosophila griseola^[1].

Muchówka o ciele długości około 2 mm. Na głowie para szczecinek orbitalnych skierowanych w tył jest znacznie cieńsza niż ich para skierowana w przód. Czułki mają aristę z wierzchołkowym rozwidleniem i jednym promieniem na spodniej stronie. Wierzchołki głaszczków zaopatrzone są w więcej niż jedną szczecinkę. Tułów ma na szarym śródpleczu co najwyżej słabo zaznaczone brązowe pasy podłużne. Chetotaksję tułowia cechują cztery przedszwowe rzędy szczecinek środkowych grzbietu w przedniej części śródplecza, dwie pary mniej więcej jednakowo długich szczecinek barkowych oraz spośród trzech górnych par szczecinek sternopleuralnych środkowa najkrótsza, a tylna najdłuższa. Użyłkowanie skrzydeł odznacza się żyłką subkostalną bez sierpowatego zakrzywienia za żyłką barkową oraz tylną komórką bazalną zlaną z komórką dyskoidalną. Tylna para odnóży pozbawiona jest silnych szczecinek kolcowatych na krętarzach. Odwłok wyposażony jest w dość krótkie, szerokie i na całej powierzchni bardzo drobno owłosione przysadki odwłokowe. Narządy rozrodcze samca charakteryzują krótkie, grube i równomiernie gęsto rozmieszczone ząbki na brzegach edytów^[2].

Owad znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Austrii, Polski, Litwy, Czech, Słowacji, Węgier, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Rumunii i europejskiej części Rosji^[1].