Schistoglossa curtipennis
| Schistoglossa curtipennis | |||
| (Sharp, 1869) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
rydzenice | ||
| Plemię |
Athetini | ||
| Podplemię |
Athetina | ||
| Rodzaj |
Schistoglossa | ||
| Gatunek |
Schistoglossa curtipennis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Schistoglossa curtipennis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1869 roku przez Davida Sharpa pod nazwą Homalota curtipennis[1][2].
Morfologia
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 1,7 do 2,3 mm. Głowa jest smoliście czarna, o skroniach w widoku grzbietowym prawie dwukrotnie dłuższych niż oczy. Czułki są rude, o przedostatnim członie wyraźnie poprzecznym, półtorakrotnie szerszym niż dłuższym. Przedplecze jest ciemnobrązowe, lekko poprzeczne. Punktowanie jego powierzchni jest bardzo drobne i średnio gęste. Owłosienie na przedpleczu zwraca się ku tyłowi pod mniejszym lub większym ukosem. Pokrywy są ciemnobrązowe, bardzo drobno i przeciętnie gęsto punktowane, porośnięte włoskami zwróconymi prosto ku tyłowi. Mierzone w barkach są tak szerokie jak przedplecze, a mierzone wzdłuż szwu krótsze od niego. Kolor odnóży jest rudy. Smoliście czarny odwłok ma punktowanie mniej gęste niż u S. viduata. Na piątym tergicie punkty mają postać rozproszonych, drobnych nakłuć. Edeagus jest dwukrotnie większy niż u bardzo podobnej S. benicki[3].
Ekologia i występowanie
Owad znajdywany m.in. pod napływkami[4].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech i europejskiej części Rosji[1].
W Polsce stwierdzono go na pojedynczych stanowiskach[5] w Sudetach[4], na Górnym Śląsku[5], w Ojcowskim Parku Narodowym[6] i na Pobrzeżu Bałtyku[5][7]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek krytycznie zagrożony wymarciem (CR)[8].
Przypisy
- 1 2 M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 416-417.
- ↑ David Sharp. A revision of the British species of Homalota. „Transactions of the Entomological Society of London”. 1869, 1869.
- ↑ Arved Lompe: Gattung Schistoglossa Kraatz. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-01].
- 1 2 B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
- 1 2 3 species: Schistoglossa curtipennis (D. Sharp, 1869). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2024-11-03].
- ↑ D. Kubisz, J.S. Pawłowski. Suplement do znajomości chrząszczy (Coleoptera) Ojcowskiego Parku Narodowego i jego otuliny (w 145 rocznicę rozpoczęcia inwentaryzacji faunistycznej w Ojcowie). „Prądnik. Prace i Materiały Muzeum im. prof. Władysława Szafera”. 11-12, s. 293-323, 1998.
- ↑ M. Smoleński: Model naturalnego, epigenicznego zgrupowania kusakowatych (Coleoptera: Staphylinidae) w zastosowaniu do oceny wartości przyrodniczej borów bażynowych (Empetro-nigri Pinetum). Warszawa: 2000.
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.