Schron Partyzantów
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7,5 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1443 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
190 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.03 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′53″N 19°54′54″E/49,248139 19,914897 | |
Schron Partyzantów[1] (Schron Partyzantów I[2]) – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w zboczu Kamiennego, poniżej Zagonnej Turni, w pobliżu Schronu Partyzantów II, Siwarowej Dziury i Tunelu pod Siwarową Dziurą, na wysokości 1443 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 7,5 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[2].
Opis jaskini
Jaskinię tworzy stromo idący w dół korytarz zaczynający się w szerokim, owalnym otworze wejściowym, a kończący zawaliskiem[1].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche, rosną na nich porosty i mchy[1].
Historia odkryć
Jaskinia znana była od dawna. Chronili się w niej dezerterzy w okresie I wojny światowej. Pierwszą wzmiankę o niej opublikował Kazimierz Kowalski w 1953 roku. Plan i opis jaskini sporządziła I. Luty przy pomocy M. Kardasia i E. Sobiepanek-Krzyżanowskiej w 1977 roku[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-12].
- 1 2 Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].