Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza w Pieninach

Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza w Pieninach
Ilustracja
Schronisko ok. 1925 roku (NAC)
Państwo

 Polska

Pasmo

Pieniny, Karpaty

Wysokość

495 m n.p.m.

Data otwarcia

1907

Data zamknięcia

1938

Właściciel

Oddział Pieniński Towarzystwa Tatrzańskiego w Szczawnicy

Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem
Mapa konturowa gminy Krościenko nad Dunajcem, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza”
Ziemia49°24′54″N 20°26′42″E/49,415000 20,445000

Schronisko PTT im. Henryka Sienkiewicza w Pieninach – nieistniejące schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, położone w Pieninach na polanie Małe Przechodki, na lewym brzegu Dunajca.

Historia

Schronisko, a właściwie drewniana altana na kamiennej podmurówce, zostało wybudowane w 1907 przez Oddział Pieniński Towarzystwa Tatrzańskiego na działce zakupionej za kwotę 445 koron austro-węgierskich. Koszt budowy wyniósł 1340 koron. Dodatkowo właściciel Krościenka Stanisław Drohojowski podarował na rzecz budowy schroniska materiały warte 300 koron. Do schroniska prowadził szlak oznakowany biało-zielono, stroma ścieżka z Sokolicy. Uruchomiono również przewóz do schroniska im. Mikołaja Zyblikiewicza przez rzekę łodzią, która umocowana była na stalowej linie. Do wybuchu I wojny światowej obiekt pokryto papą oraz wyposażono w kuchenkę i stoliki.

W 1924 Kazimierz Sosnowski określił schronisko jako domek (...) bezpański i bezużyteczny. W latach 1925–1926 ks. Walenty Gadowski oznakował Skalną Perć – szlak turystyczny, wiodący od schroniska na Górę Zamkową.

W kolejnych latach obiekt był dzierżawiony przez Oddział PTT osobom prowadzącym w nim działalność gastronomiczną. W latach 30. XX wieku przemianowano go na Gospodę Pienińską. W 1938 władze Oddziału PTT musiały wybierać pomiędzy gruntownym remontem budynku a jego sprzedażą. Ostatecznie obiekt sprzedano na rzecz Pienińskiego Parku Narodowego za kwotę 2000 zł. Obiekt został rozebrany, co zbiegło się z ostateczną likwidacją Skalnej Perci.

Obecnie teren po schronisku jest niedostępny i porośnięty lasem. W Pienińskim Ośrodku Historii Turystyki Górskiej w Szczawnicy, położonym nieopodal Schroniska PTTK „Orlica” eksponowany jest klucz do obiektu, jako jedyny materialny ślad po nim[1].

Oferta

Schronisko posiadało dwie izby z bufetem, kuchnię i werandę. Oferowało posiłki i napoje w sezonie letnim. Nie prowadziło działalności noclegowej. W pierwszych latach działalności nieopodal obiektu urządzono kręgielnię.

Przypisy

  1. ↑ Ośrodki Kultury Turystyki Górskiej. Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.