Schronisko pod Słupami

Schronisko pod Słupami
Ilustracja
Schronisko widoczne w górnej części skały
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Kobylańska

Właściciel

prywatny

Długość

5,5 m

Deniwelacja

0 m[1]

Wysokość otworów

325[1] m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku wschodowi[1]

Kod

J.Olk.I-06.93

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Słupami”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Słupami”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Słupami”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko pod Słupami”
Ziemia50°09′23″N 19°45′18″E/50,156389 19,755000
Strona internetowa

Schronisko pod Słupami[1], lub Garaż[2] – schronisko w skale Mała Płyta w Dolinie Kobylańskiej[1]. Administracyjnie znajduje się w obrębie wsi Kobylany, w gminie Zabierzów w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[3]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Olkuskiej wchodzący w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[4].

Opis obiektu

Schronisko, zwane też Garażem, to obszerna komora pod okapem u wschodnich podnóży Małej Płyty, na wysokości 20 m nad dnem doliny. W stropie komory znajduje się niewielki otwór. Powstało w wapieniach górnej jury. Na ścianach są niewielkie grzybki naciekowe, poza nimi większość ścian jest zniszczona i okopcona. Spąg pokryty gliną i wapiennym rumoszem. Schronisko jest suche i w całości widne. Ściany przy otworze pokryte glonami[1].

Historia poznania i dokumentacji

Schronisko znane było od dawna. Jego namulisko badał Gotfryd Ossowski w 1879 roku. Miało miąższość 1,75 m i Ossowski wyróżnił w nim trzy warstwy. W pierwszej, pochodzenia napływowego, znalazł fragmenty naczyń z brązu, w drugiej, próchnicznej – wyroby z neolitu. Trzecia warstwa składała się głównie z gruzu[5]. Badania archeologiczne prowadzone były również później. S. Nosek w 1946 r. znalazł ślady kultury grobów skrzynkowych, Z. Durczewski w 1848 r. kawałki ceramiki zaliczanej do kultury łużyckiej. Badania prowadzili jeszcze A. Kulczycka i K. Kozłowski w 1960 r., Z. Sochacki w 1967, A. Kulczycka-Leciejewiczowa w 1968 i E. Rook w 1980[1].

Pierwszą dokumentację schroniska opublikował Kazimierz Kowalski w 1951 r.[6]. Aktualną dokumentację i plan schroniska opracował J. Nowak w grudniu 2003 r.[1]

Plan

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Jakub Nowak, Andrzej Górny, Schronisko pod Słupami, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-11-28].
  2. ↑ Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Przewodnik wspinaczkowy, Warszawa, RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7
  3. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-11-28].
  4. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  5. ↑ G. Ossowski, Poszukiwania w jaskiniach okolic Krakowa w 1879 r., Kraków: Rozprawy i sprawozdania z Posiedzeń Wydziału mat.- Przyr. Akad. Um. t. VI, s. XCVIII-CIV, 1880
  6. ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.