Schronisko pod Zamkiem
| Plan jaskini | |
![]() | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
6,50 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
353 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
35 m |
| Ekspozycja otworów |
ku północnemu zachodowi |
| Kod |
J.Cz.I-02.12 |
Położenie na mapie Olsztyna ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Olsztyn ![]() | |
| Strona internetowa | |
Schronisko pod Zamkiem, Schronisko pod Zamkiem Średnie– schronisko na wzniesieniu Zamek, na którym stoi Zamek w Olsztynie w miejscowości Olsztyn w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Olsztyn[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Mirowsko-Olsztyńskiej w obrębie Wyżyny Częstochowskiej[2].
Opis
Schronisko znajduje się w skałach na północno-zachodniej stronie zamku, pod okrągłą basztą. Jego duży otwór o szerokości 4 m i wysokości 3,5 m jest widoczny z daleka. Ma owalny kształt opadający ku lewej stronie. Nieco niżej po jego lewej stronie jest duża, oparta o ścianę płyta skalna, pod którą powstał niewielki korytarzyk. Schronisko składa się z dużej nyży o ścianach silnie wygładzonych przez wodę. Widoczne w nich są okrągławe wgłębienia kotłów wirowych. Brak nacieków[1].
Schronisko powstało w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jest suche i w całości widne. Dno jest skaliste, tylko w jego zagłębieniach zbiera się próchnica. Okolice otworu porastają rośliny zielne: mniszek lekarski, glistnik jaskółcze ziele, oleśnik górski[1].
Schronisko wzmiankowali M. Szelerwicz i A. Górny w 1986 r.[3]. Jego plan opracował J. Zygmunt w 2009 r.[1].
Zamek w Olsztynie z otworem schroniska
Schronisko pod Zamkiem
Schronisko pod Zamkiem
Przypisy
- 1 2 3 4 Jerzy Zygmunt, Schronisko pod Zamkiem, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2021-09-12].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, Warszawa-Kraków: PTTK Kraj, 1986.

_location_map.png)



_location_map.png)