Schronisko w Czerwonej Górze Drugie

Schronisko w Czerwonej Górze Drugie
ilustracja
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Diable Skały, Zakliczyn

Właściciel

Skarb Państwa
(Lasy Państwowe)

Długość

3 m

Deniwelacja

1,5 m

Wysokość otworów

300 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

25 m

Ekspozycja otworów

ku południowo-zachodni

Data odkrycia

znana od dawna

Ochrona
i dostępność

ogólnodostępna

Kod

K.Pwl-01.02

Położenie na mapie gminy Siepraw
Mapa konturowa gminy Siepraw, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czerwonej Górze Drugie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czerwonej Górze Drugie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czerwonej Górze Drugie”
Położenie na mapie powiatu myślenickiego
Mapa konturowa powiatu myślenickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Czerwonej Górze Drugie”
Ziemia49°52′23″N 20°00′32″E/49,873056 20,008778
Strona internetowa

Schronisko w Czerwonej Górze Drugie, Schronisko Wiosenne – jaskinia typu schronisko w Diablich Skałach na Czerwonej Górze na Pogórzu Wielickim[1]. Administracyjnie znajduje się w miejscowości Zakliczyn w województwie małopolskim, powiecie myślenickim, w gminie Siepraw[1][2]. Od drogi nr 967 do skał prowadzi szlak turystyki pieszej i rowerowej zaczynający się za mostem, około 1 km na południowy zachód od skrzyżowania tej drogi z drogą do Wieliczki. Diable Skały znajdują się na zboczu po prawej stronie szlaku i są z niego widoczne. Prowadzi do nich schodkami ścieżka z poręczą[3].

Opis jaskini

Diable Skały tworzą skalny mur. Są w nim dwie jaskinie. Patrząc od dołu po lewej stronie jest otwór Schroniska w Czerwonej Górze Drugiego, kilka metrów dalej po prawej Jaskini w Czerwonej Górze Pierwszej. Za otworem schroniska jest wznoszący się korytarz o długości 3 m i wysokości do 1,5 m. Powstało ono na ciosowym pęknięciu skał wskutek ich grawitacyjnego osiadania i osuwania się skał. Jest w pełni widne, w pobliżu otworu porośnięte mchami. W korytarzyku obserwowano nieliczne motyle i pająki oraz odchody nietoperzy[1].

Schronisko znane jest od dawna, ale po raz pierwszy opisał go dopiero w 2001 r. R. Suski pod nazwą Schronisko Wiosenne. W 2003 r. zmienił jego nazwę na Schronisko w Czerwonej Górze II[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Tadeusz Mleczko, Schronisko w Czerwonej Górze II [online], Jaskinie Polski. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-10-29].
  2. ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-10-29].
  3. ↑ Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy wiacie ścieżki rowerowej i pieszej.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.