Schronisko w Ostruszy Drugie
| Plan jaskini | |
![]() | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
4 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
280 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
30 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW |
| Kod |
K.Pc-01.10 |
Położenie na mapie gminy Ciężkowice ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego ![]() | |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Ostruszy Drugie – schronisko we wsi Ostrusza w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Ciężkowice[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Pogórzu Ciężkowickim będącym częścią Pogórza Środkowobeskidzkiego[2].
Schronisko znajduje się zbudowanej z piaskowca skale Pagoda, w lesie po zachodniej stronie drogi Ciężkowice – Staszkówka. Na skale tej uprawiana jest wspinaczka skalna[3]. Schronisko ma otwór o szerokości 1,5 m u jej północno-zachodniej podstawy. Za otworem jest czterometrowej długości, stopniowo zwężający się korytarzyk. Schronisko powstało na szczelinie tektonicznej, poszerzonej wskutek mrozowego wietrzenia skały. Jest w całości widne, a na jego dnie jest gleba i liście[4]
Miejscowej ludności schronisko znane było od dawna. Zinwentaryzował go i opisał T. Mleczek w 2009 r. On też sporządził jego pan[4].
Otwór
Korytarzyk
W tej samej skale Pagoda znajduje się jeszcze Schronisko w Ostruszy Pierwsze[5].
Przypisy
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-06-06].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, s. 318,319, ISBN 978-83-947825-2-8.
- 1 2 Tomasz Mleczek, Schronisko w Ostruszy II, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2023-06-26].
- ↑ Tomasz Mleczek, Schronisko w Ostruszy I, Jerzy Grodzicki (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2023-06-26].

_location_map.png)


