Schronisko w Ryczowie Pierwsze

Schronisko w Ryczowie Pierwsze
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Położenie

Strażnica, Ryczów

Właściciel

prywatny

Długość

8 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

415 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku zachodowi

Kod

J.Cz.IV-03.40

Położenie na mapie gminy Ogrodzieniec
Mapa konturowa gminy Ogrodzieniec, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Ryczowie Pierwsze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Ryczowie Pierwsze”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Ryczowie Pierwsze”
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego
Mapa konturowa powiatu zawierciańskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko w Ryczowie Pierwsze”
Ziemia50°25′40″N 19°36′06″E/50,427778 19,601667
Strona internetowa

Schronisko w Ryczowie Pierwsze, Schronisko w Ryczowie I – schronisko we wsi Ryczów w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Znajduje się w skale Strażnica z ruinami Strażnicy Ryczów[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Mirowsko-Olsztyńskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu

Schronisko znajduje się po zachodniej stronie szerokiej szczeliny dzielącej skałę. Ponad otworem jest okap o szerokości do 5,5 m i wysokości 3 m. Od otworu odbiegają dwa korytarze. Prawy ma wysokość 1 m, początkowo jest dość szeroki (1,3 m), ale stopniowo się zwęża, w końcu staje się niemożliwy do przejścia i przechodzi w dwa ciasne kanały. Jeden z nich w dalszym ciągu biegnie poziomo, drugi pionowo do powierzchni skały. Lewy korytarz ma długość 3 m i wysokość 2,5 m i również kończy się niemożliwym do przejścia kanałem[1].

Schronisko powstało w warunkach freatycznych w wapieniach z jury późnej. Jego ściany są silnie zwietrzałe, o gąbczastej strukturze. Występują w nich liczne, drobne kanaliki i rury. Namulisko cienkie, składające się z gliny, piasku i gruzu wapiennego. Brak roślin, ze zwierząt obserwowano pajęczaki[1].

Historia badania i dokumentacji

Schronisko znane jest od dawna. Opisał go K. Kowalski w 1951 roku. Podaje, że na powierzchni namuliska znalazł duże ilości ceramiki pochodzącej ze średniowiecza[3]. Dokumentację schroniska opracowali M. Szelerewicz i A. Górny w maju 1991 r.[1]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz: Schronisko w Ryczowie I. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-06].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.