Sciurus meridionalis

	Sciurus meridionalis
	Lucifero, 1907
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	wiewiórkowate
Podrodzina	wiewiórki
Rodzaj	wiewiórka
Gatunek	Sciurus meridionalis
Synonimy
	Sciurus vulgaris meridionalis Lucifero, 1907;
	Sciurus vulgaris meridionalis Lucifero, 1907;
	Zasięg występowania

Sciurus meridionalis – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae), występujący na Półwyspie Apenińskim.

Wiewiórka ta jest endemitem lasów w Kalabrii i Basilicacie, na południowym krańcu Półwyspu Apenińskiego. To typowe zwierzę nadrzewne, znacznie większe od spokrewnionej z nią wiewiórki pospolitej. Długo uważano Sciurus meridionalis za podgatunek wiewiórki pospolitej. W 2017 genetycy wykazali, iż jest odrębnym gatunkiem. Sciurus meridionalis ma też ciemniejszą niż u wiewiórki pospolitej sierść na grzbiecie^[1]. Zwierzę opisane pierwszy raz w 1907 przez włoskiego naturalistę Armando Maria Lucifero di Aprigliano^[2].

Przypisy

↑ Lucas A. Wauters, Giovanni Amori, Gaetano Aloise, Spartaco Gippoliti, Paolo Agnelli, Andrea Galimberti, Maurizio Casiraghi, Damiano Preatoni, Adriano Martinoli. New endemic mammal species for Europe: Sciurus meridionalis (Rodentia, Sciuridae). „Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy”. 28 (1), 2017. DOI: 10.4404/hystrix-28.1-12015. [dostęp 2017-09-04]. [zarchiwizowane z adresu 2017-12-17]. (ang.).
↑ Armando Maria Lucifero. „Mammalia Calabra. Rivista Italiana di Scienze Naturali”, s. 5–6: 45–55, 1907. Siena. (wł.).

[1] Lucas A. Wauters, Giovanni Amori, Gaetano Aloise, Spartaco Gippoliti, Paolo Agnelli, Andrea Galimberti, Maurizio Casiraghi, Damiano Preatoni, Adriano Martinoli. New endemic mammal species for Europe: Sciurus meridionalis (Rodentia, Sciuridae). „Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy”. 28 (1), 2017. DOI: 10.4404/hystrix-28.1-12015. [dostęp 2017-09-04]. [zarchiwizowane z adresu 2017-12-17]. (ang.).

[2] Armando Maria Lucifero. „Mammalia Calabra. Rivista Italiana di Scienze Naturali”, s. 5–6: 45–55, 1907. Siena. (wł.).

[1]

[2]