Scopaeus gracilis

Scopaeus gracilis
(Sperk, 1835)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Scopaeina
Rodzaj	Scopaeus
Podrodzaj	Scopaeus (Scopaeus)
Gatunek	Scopaeus (Scopaeus) gracilis
Synonimy
Xantholinus gracilis Sperk, 1835 Scopaeus (Scopaeus) erichsonii Kolenati, 1846 Scopaeus (Scopaeus) apicalis Mulsant & Rey, 1855 Scopaeus (Scopaeus) trossulus Wollaston, 1864 Scopaeus (Scopaeus) koestlinianus Scheerpeltz, 1970

Scopaeus gracilis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1835 roku przez F. Sperka jako Xantholinus gracilis^[1].

Chrząszcz o smukłym ciele długości od 3,5 do 3,7 mm. Ubarwienie ma jasno- do ciemnobrunatnego, z rdzawożółtymi czułkami, głaszczkami i odnóżami oraz zazwyczaj z jaśniejszymi tylnymi krawędziami tergitów i wierzchołkiem odwłoka. Duża głowa jest w zarysie okrągława, nierozszerzona ku tyłowi, wyposażona w małe oczy i smukłe czułki o członie przedostatnim znacznie dłuższym niż szerokim. Punktowanie wierzchu ciała jest gęste i bardzo delikatne^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Rumunii, Bułgarii, Albanii, Macedonii, Grecji, Rosji, Wysp Kanaryjskich, kontynentalnej Afryki Północnej, krainy etiopskiej, Cypru, Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki^[1]. Zasiedla żwirowate, kamieniste i piaszczyste pobrzeża wód płynących i stojących na terenach górskich i podgórskich. Bywa znoszony na tereny nizinne wraz z wodami popowodziowymi^[2][3].