Selenek neptunu(II)

Selenek neptunu(II)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	selenek neptunu, selenek neptunu(II), selenek(2−) neptunu(2+)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	selenek neptunu(II)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	NpSe
Masa molowa	315,01 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	59970-35-3
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne aniony	NpS, NpTe
Podobne związki	Np; 2Se; 5, NpSe; 3

Selenek neptunu(II), NpSe – nieorganiczny związek chemiczny, zawierający neptun na II stopniu utlenienia. Został otrzymany po raz pierwszy w 1975 r. przez D. Damiena i Andrzeja Wojakowskiego^[1] w wyniku ogrzewania w temperaturze ok. 530 °C przez 24 godziny wodorku neptunu ze stechiometryczną ilością metalicznego selenu w zatopionej kwarcowej rurce w próżni^[2]. Ma strukturę krystaliczną typu NaCl, która pod ciśnieniem ok. 230 tys. atm przechodzi w strukturę typu CsCl^[2].

Przypisy

↑ D.D. Damien D.D., AA. Wojakowski AA., Preparation and X-ray characterization of so far unknown monochalcogenides, NpSe, NpTe, AmSe and AmTe are described – all these compounds were found to crystallize in NaCl type of structure, „Radiochemical and Radioanalytical Letters”, 23 (3), 1975, s. 145–154 .
1 2 ZenkoZ. Yoshida ZenkoZ. i inni, Neptunium, [w:] Lester R.L.R. Morss (red.), The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements, Dordrecht: Springer, 2010, s. 699–812, DOI: 10.1007/1-4020-3598-5_6, ISBN 978-94-007-0211-0 (ang.). [zob. s. 740–741].

[Damien-1] D.D. Damien D.D., AA. Wojakowski AA., Preparation and X-ray characterization of so far unknown monochalcogenides, NpSe, NpTe, AmSe and AmTe are described – all these compounds were found to crystallize in NaCl type of structure, „Radiochemical and Radioanalytical Letters”, 23 (3), 1975, s. 145–154 .

[neptun-2] 1 2 ZenkoZ. Yoshida ZenkoZ. i inni, Neptunium, [w:] Lester R.L.R. Morss (red.), The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements, Dordrecht: Springer, 2010, s. 699–812, DOI: 10.1007/1-4020-3598-5_6, ISBN 978-94-007-0211-0 (ang.). [zob. s. 740–741].

[1]

[2]