Shavaripa

Shavaripa, Śavaripa, Savaripa (VIII–IX wiek) – indyjski mistrz buddyzmu Diamentowej Drogi, uczeń Sarahy i Nagarjuny. Był nauczycielem Maitripy, któremu przekazał najgłębsze buddyjskie nauki – mahamudrę. Zostały one później rozpowszechnione w tybetańskiej szkole kagyu.

W czasach Buddy Śavaripa, w swoim wcześniejszym wcieleniu, był tancerzem w wiosce w Radżastanie. Gdy spotkał Buddę, tancerz ów poczuł wielkie oddanie dla niego i poczynił różnorodne ofiary ze swojej muzyki, pieśni i modlitw. Dzięki temu później odrodził się jako mahāsiddha Śavaripa ("Pan Odosobnienia")^[1].

Śavaripa był myśliwym, który przekonany przez bodhisattwę Awalokiteśwarę, porzucił zabijanie^[2].

Jako jogin, miał wizję Mahakali, który przekazał mu wiele sadhan. Później swoje sadhany przekazały mu również bóstwa (bodhisatwowie) Awalokiteśwara, Vajra Yogini, Tara i inne^[1].

Uważa się, że odrodził się jako jogin Drugpa Kunlej^[3].