Sicana odorifera
![]() | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Sicana | ||
| Gatunek |
Sicana odorifera | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Sicana odorifera (Vell.) Naudin Ann. Sci. Nat., Bot. sér. 4, 18:180, t. 8. 1862 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Sicana odorifera (Vell.) Naudin – jedyny gatunek rośliny należącej do rodzaju Sicana z rodziny dyniowatych. Popularna nazwa - ogórek pachnący. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej, prawdopodobnie z Brazylii[4], lecz w uprawie również w innych częściach świata. Była uprawiana już w czasach przedkolumbijskich w Ekwadorze. Wiele lokalnych nazw: cassabanana, musk cucumber (ogórek piżmowy).
Morfologia
- Pokrój
- Roślina pnąca, osiągająca wysokość do 15 m.
- Liście
- Dłoniastozłożone, szerokości do 30 cm. Młode łodygi owłosione.
- Kwiaty
- Białe lub żółtawe.
- Owoce
- Podłużne, elipsoidalne lub walcowate, do 60 cm długości. Miąższ bardzo aromatyczny, o zapachu melona.
Zastosowanie
- Owoce są jadalne. Spożywane na surowo, lecz wykorzystywane są głównie na przetwory. Niedojrzałe także gotowane.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-03] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-04-12].
- ↑ Cassabanana [online], www.hort.purdue.edu [dostęp 2017-11-26].
Identyfikatory zewnętrzne:
