Skłodowskit
 Skłodowskit na kwarcu; kopalnia Animas, dystrykt Santa Eulalia, Chihuahua, Meksyk (3,0 x 2,7 x 2,3 cm) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
Sinkolobwit |
|---|---|
| Skład chemiczny |
MgH2(UO2)2[SiO4] 2 · 6H2O |
| Twardość w skali Mohsa |
3 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość |
3,54 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
cytrynowożółta |
| Rysa |
jasnożółta |
| Połysk |
szklisty |
Skłodowskit (shinkolobwit, chinkolobwit) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwany na cześć Marii Skłodowskiej-Curie. Druga jego nazwa jest utworzona od francuskiej nazwy jednego ze złóż, w których został odnaleziony, Shinkolobwe w Kongo.
Charakterystyka
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym, włosowym. Występuje w skupieniach promienistych, włóknistych, sferolitycznych. Jest kruchy i przeświecający. Jest minerałem silnie promieniującym (bogaty w tlenek uranu – do 68% UO₃). Należy przechowywać go w szczelnych ołowianych pojemnikach.
Występowanie
Powstaje jako minerał wtórny złóż uranu – w jego strefie utleniania.
Miejsca występowania:
Zastosowanie
- ma znaczenie naukowe,
- interesuje kolekcjonerów.
Bibliografia
- J. Parafiniuk, Minerały systematyczny katalog 2004, Warszawa: TG „Spirifer”, 2005.
- A. Bolewski, Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne, 1965.
- A. Bolewski, A. Manecki, Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE, 1993.
- W. Heflik, L. Natkaniec–Nowak, Minerały Polski, Wyd. „Antykwa”, 1998.
Linki zewnętrzne
- Sklodowskite Mineral Data [online], Webmineral (ang.).