Skoltowie
![]() Rysunek z 1871 r. przedstawiający rosyjskich Skoltów | |
| Populacja |
około 1250 |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania |
Laponia, Finlandia, Rosja, Obwód Murmański, Norwegia |
| Język |
skolt, fiński, rosyjski, norweski |
| Religia |
prawosławie, luteranizm |
| Grupa |
Saamowie |
Skoltowie, Saamowie kolscy – prawosławna ludność zamieszkująca Laponię, żyjący wokół wsi Sevettijärvi, Keväjärvi, Nellim i w miejscowości Inari oraz w różnych częściach Obwodu murmańskiego, a także we wsi Neiden w okolicy miejscowości Sør-Varanger. Skoltowie są uważani za lud tubylczy regionu pogranicznego pomiędzy dzisiejszą Finlandią, Rosją i Norwegią, m.in. na Półwyspie Kolskim i na sąsiadującym z nim Półwyspie Fennoskandzkim.
Język, którym się posługują, nazywany jest skolt, a z uwagi na jego charakter Skoltowie klasyfikowani są jako wschodnia grupa ludów saamskich.
W 2024 roku, Venke Törmänen, liderka NGO o nazwie Norrõs Skoltesamene, zabrała głos w Ságat, saamskiej gazecie, wskazując na to, że Skoltowie nie chcą, aby określano ich mianem „wschodnich Saamów”[1].
Historia

W wyniku zawarcia Traktatu w Tartu (1920), ziemie zamieszkiwane przez Skoltów zostały podzielone na dwie części: część zachodnia, Petsamo, stała się częścią Finlandii, podczas gdy część wschodnia stała się częścią Związku Radzieckiego.
Granica stała się zagrożeniem dla tożsamości Skoltów, ponieważ coraz trudniej było im żyć w tradycyjny sposób, opierając swoje utrzymanie na hodowli reniferów, polowaniu i rybołówstwie. W 1926 roku jedną czwartą ludności Petsamo stanowili Skolci, a w 1930 roku ich odsetek spadł do jednej szóstej[4].
Po wojnie zimowej (1939) Finlandia straciła swoją część Półwyspu Rybackiego na rzecz Związku Radzieckiego, a po wojnie kontynuacyjnej (1941–1944) utraciła również Petsamo, po rosyjsku nazywane Peczengą. W rezultacie Skolci mieszkający w Suonikylä i Paatsjoki zostali ewakuowani do Finlandii – Skolci z Suonikylä osiedlili się w Sevettijärvi, Skolci z Paatsjoki w Keväjärvi oraz wzdłuż rzeki Rautujoki w Sevettijärvi, a Skolci z Peczengi we wsiach Mustola i Sarmijärvi w Nellim[5].
Demografia
Szacunki wskazują, że liczba etnicznych Skoltów wynosi około 1250, z czego około 400 osób potrafi mówić w języku skolt; większość z nich mieszka w Finlandii.
W Finlandii, Rosji i Norwegii ich liczba wynosi odpowiednio około 700, 400 i prawdopodobnie ponad 150 osób[6].
Religia
Święty Tryfon Pieczenski nawrócił Skoltów na Chrześcijaństwo w XVI wieku i obecnie większość Skoltów należy do Kościoła prawosławnego[7].

Ciekawostki
- Jedną z bohaterek książki „Las powieszonych lisów” Arto Paasilinna jest Skoltka Naska Mosnikoff[8].
- Fiński serial z 2023 r. „Je’vida” w reżyserii Katji Gauriloff, opowiada historię Iidy i jej siostrzenicy i odnosi się do dyskryminacji i przymusowej asymilacji, której doświadczyli niegdyś Skoltowie[9][10].
Przypisy
- ↑ Stein Torger Svala, «Skoltesame» og ikke «østsame» [online], Ságat, 25 lipca 2024 [dostęp 2025-03-21] (norw.).
- ↑ Rantanen, Timo, Vesakoski, Outi, Ylikoski, Jussi, & Tolvanen, Harri. (2021). Geographical database of the Uralic languages (v1.0) [Data set]. Zenodo. https://doi.org/10.5281/zenodo.4784188.
- ↑ Timo Rantanen i inni, Best practices for spatial language data harmonization, sharing and map creation – A case study of Uralic, Søren Wichmann (red.), „PLOS One”, 17 (6), 2022, e0269648, DOI: 10.1371/journal.pone.0269648, ISSN 1932-6203 [dostęp 2025-03-21] (ang.).
- ↑ Tuija Saarinen Seppo Suhonen: Koltat, karjalaiset ja setukaiset, Snellman-Instituutti 1995.
- ↑ Siida – Sää'mjie’llem – History [online], web.archive.org, 10 października 2007 [dostęp 2025-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-10].
- ↑ Rolv Nøtvik Jakobsen, Religionen og magien vender tilbake. Kanskje har dei vore der heile tida? Litt om vilkåra for kristen forkynning «i dag», „Kirke og Kultur”, 109 (1), 2004, s. 61–75, DOI: 10.18261/issn1504-3002-2004-01-05, ISSN 0023-186X [dostęp 2025-03-21].
- ↑ Преподобный Трифон Печенгский, Кольский, просветитель лопарей + Православный Церковный календарь [online], days.pravoslavie.ru [dostęp 2025-03-24].
- ↑ Esensja: ‹Bez pracy nie ma kołaczy› – Joanna Kapica-Curzytek [online], Esensja.pl [dostęp 2025-03-21].
- ↑ Max – marzec 2025. Premiery filmów i seriali – NANO [online], nano.komputronik.pl, 17 marca 2025 [dostęp 2025-03-21].
- ↑ Je’vida | Film | 2023. [dostęp 2025-03-21].
