Skrzeczek olbrzymi

Skrzeczek olbrzymi
	Dicamptodon ensatus
	(Eschscholtz, 1833)
	; osobnik dorosły
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy ogoniaste
Podrząd	Salamandroidea
Rodzina	ambystomowate
Rodzaj	Dicamptodon
Gatunek	skrzeczek olbrzymi
Synonimy
	Triton ensatus Eschscholtz, 1833; Plethodon ensatus — Cope, 1868; Ambystoma ensatum — Grinnell & Camp, 1917;
	Triton ensatus Eschscholtz, 1833; Plethodon ensatus — Cope, 1868; Ambystoma ensatum — Grinnell & Camp, 1917;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia

Skrzeczek olbrzymi, ambystoma znad Pacyfiku (Dicamptodon ensatus) – gatunek płaza ogoniastego z rodziny ambystomowatych (Ambystomatidae).

Zasięg występowania

Pacyficzne wybrzeża i przyległe pasma górskie w Kalifornii (USA)^[1]^[2].

Cechy morfologiczne

Osiąga do 30 cm długości. Budowa ciała zwarta, masywna i niezgrabna. Tułów gruby z 12 słabo zaznaczonymi bruzdami międzyżebrowymi. Głowa nieproporcjonalnie duża i szeroka, oczy również nieproporcjonalnie wielkie, wystające. Ogon bardzo krótki, silnie zwężający się ku tyłowi i bocznie spłaszczony. Odnóża, zwłaszcza tylne, są duże, grube i dobrze umięśnione, końce palców rozszerzone. Skóra gładka, błyszcząca.

Ubarwienie grzbietu rudo- lub oliwkowobrązowe, z niewyraźnym, siatkowanym deseniem ciemnych plam.

Biologia i ekologia

Biotop i tryb życia

Skrzeczek olbrzymi występuje na terenach górzystych, pokrytych wilgotnymi lasami, w pobliżu strumieni i źródeł. Prowadzi lądowy tryb życia. Potrafi wdrapywać się na pochyłe pnie drzew lub niskie krzewy, nawet na wysokość kilku metrów. Prowadzi głównie nocny tryb życia, lecz bywa aktywny również w ciągu dnia, nawet przy słonecznej pogodzie. Przestraszony wydaje donośny, skrzeczący lub chroboczący głos.

Odżywianie

Jest wyjątkowo żarłoczny i drapieżny, pożera wszystkie zwierzęta, które potrafi pokonać i połknąć. Oprócz bezkręgowców zjada również płazy ogoniaste, a także żaby, małe węże oraz myszy.

Rozmnażanie

Wiosną, w maju, samica składa około 100 jaj, przyklejając je w pakiecie do powierzchni kamieni. Kijanki mają krótkie skrzela oraz niską płetwę ogonową. Przeobrażają się po 1–2 latach przy długości 10–15 cm, choć zdarzają się osobniki neoteniczne.

Przypisy

1 2 3 4 Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Dicamptodon ensatus (Eschscholtz, 1833), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-23] (ang.).
1 2 Dicamptodon ensatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia

Włodzimierz Juszczyk, Mały słownik zoologiczny gady i płazy, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1986

[asw-1] 1 2 3 4 Darrel R.D.R. Frost Darrel R.D.R., Dicamptodon ensatus (Eschscholtz, 1833), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-07-23] (ang.).

[iucn-2] 1 2 Dicamptodon ensatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]