Skrzydłowarg skryty

Skrzydłowarg skryty^[1] (Pterinochilus cryptus) – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Endemit Angoli.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2008 roku przez Richarda C. Gallona na łamach „Bulletin of the British Arachnological Society”^[2][3]. Opisu dokonano na podstawie dwóch samców oznaczonych wcześniej błędnie jako skrzydłowarg myszowaty (P. murinus). Jako lokalizację typową wskazano Lucirę w Angoli. Epitet gatunkowy oznacza w zlatynizowanej grece skryty i odnosi się do „ukrycia się” tego skrzydłowarga wśród okazów innego gatunku^[2].

Pająk osiągający od 21,6 do 26,2 mm długości ciała przy prosomie długości od 9,2 do 11,8 mm i szerokości od 6,4 do 7,5 mm^[2].

Karapaks jest niski, o głębokiej, owalnej jamce, brązowy ze słabo zaznaczonymi, promieniście rozchodzącymi się paskami żółtobrązowego, wełnistego owłosienia. Szczękoczułki są żółtobrązowe i mają od 7 do 8 zębów na przedniej krawędzi bruzdy. Na tylno-bocznej powierzchni szczękoczułka leży skopula z dobrze wykształconych szczecinek pierzastych o funkcji strydulacyjnej, współpracująca z niepodzieloną skopulą podobnych szczecinek na przednio-bocznej powierzchni krętarza nogogłaszczka. Kuspuli na wardze dolnej jest około 30, podczas gdy na szczękach 80–95. W przeciwieństwie do podobnego skrzydłowarga myszowatego w odsiebnej części przednio-bocznej krawędzi szczęki brak jest szeregu grubych szczecin. Barwa sternum jest ciemnobrązowa. Odnóża są żółtobrązowe z ciemnobrązowymi spodami bioder. Skopule na nadstopiach i stopach pary od pierwszej do trzeciej są niepodzielone. Na ostatniej parze stóp są połowicznie, a na ostatniej parze nadstopi całkowicie podzielone wzdłużnym pasmem sztywnych szczecinek. U samca goleń odnóża pierwszej pary ma hak zbudowany z długiej, niemal walcowatej apofizy prowentralnej dystalnej, zaopatrzonej w długi, zakrzywiony i brzusznie sterczący kolec. Samcze nadstopie pierwszej pary jest wyprostowane, a udo trzeciej pary nieznacznie nabrzmiałe^[2].

Opistosoma (odwłok) jest żółtobrązowa, bez wyraźnego wzoru. Tylna para kądziołków przędnych ma palcowate, silnie wydłużone człony wierzchołkowe^[2].

Nogogłaszczki są żółtobrązowe. Samiec ma bulbus o gruszkowatym tegulum i wydłużonym, delikatnie zakrzywionym, zaostrzonym, pozbawionym kilów, prawie okrągłym na przekroju embolusie^[2].

Dorosłe samce obserwowano we wrześniu^[2].

Gatunek afrotropikalny, endemiczny dla Angoli^[3][2], znany tylko z miejsca typowego^[2].