Lobularia nadmorska

Lobularia nadmorska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

lobularia

Gatunek

lobularia nadmorska

Nazwa systematyczna
Lobularia maritima (L.) Desv.
J. Bot. Agric. 3: 169 1814 publ. 1815[3]

Lobularia nadmorska, smagliczka nadmorska[4] (Lobularia maritima) – gatunek roślin kwitnących z rodziny kapustowatych. Roślina ta naturalnie występuje w regionie Śródziemnomorskim (Wyspy Kanaryjskie, Azory) i we Francji. Jest powszechnie uprawiana wszędzie tam, gdzie występuje klimat umiarkowany, bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych[5]. Jest rośliną miododajną.

Etymologia

Nazwa Lobularia pochodzi od greckiego słowa oznaczającego "mały strąk", co odnosi się do kształtu jej owoców. Nazwa gatunku maritima odnosi się siedlisk przybrzeżnych, na których występuje[6].

Morfologia i biologia

Kwiaty
Owoce
Pokrój
Roślina jednoroczna (czasami udaje się ponownie uprawiać ją jako wieloletnią roślinę)[7], osiąga od 5 do 30 cm wysokości.
Łodyga
Bardzo rozgałęziona, z gęstymi gronami małych kwiatów.
Liście
Mają od 1 do 4 mm długości i od 3 do 5 mm szerokości, są naprzemianległe, siedzące, dość owłosione, jajowate do lancetowatych.
Kwiaty
Osiągają około 5 milimetrów średnicy, są pachnące, o smaku przypominającym miód, z czterema białymi, okrągłymi płatkami (lub rzadziej różowymi, różowo-czerwonymi, fioletowymi i liliowymi[8]). Kwiaty pojawiają się przez cały sezon wegetacyjny lub przez cały rok w pomieszczeniach o temperaturze pokojowej. Są zapylane przez owady.
Owoce
Liczne, podłużne strąki. Rozprzestrzenianie nasion odbywa się za pomocą wiatru.

Ekologia

Lobularia nadmorska na wybrzeżu Portugalii

Najczęściej występuje na piaszczystych plażach, ale może również rosnąć na polach uprawnych i nieużytkach, głównie na wapiennej glebie, na wysokości do 300 metrów nad poziomem morza.

Uprawa

Uprawiana jest w ogrodach, przy czym wiele z ogrodowych odmian ma kwiaty o barwach fioletowych lub różowych. Rośliny najlepiej sadzić wczesną wiosną. Lobularia nie wymaga dużej opieki w uprawie. Choć jest to roślina jednoroczna, to może być uprawiana przez kilka sezonów w klimacie umiarkowanym[9]. Kwitnie bardziej obficie, gdy jest przycinana. Przy uprawie w ogrodzie jest powszechnie stosowana jako roślina okrywowa, ponieważ bardzo rzadko wyrasta powyżej 20 cm. Jest również uprawiana w szczelinach kostki brukowej. Preferuje półcień, jest odporna na upał i suszę.

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-28] (ang.).
  3. ↑ The Plant List. [dostęp 2018-12-28].
  4. ↑ Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina Botanica, 2008, s. 118. ISBN 978-83-925110-5-2.
  5. ↑ The Royal Horticultural Society [online].
  6. ↑ Allen J. Coombes, The A to Z of plant names. USA: Timber Press. p. 312, 2012.
  7. ↑ Bruce Asakawa, Sharon Asakawa, California Gardener's Guide, Cool Springs Press, 3 września 2001, ISBN 978-1-930604-47-6 [dostęp 2018-12-28] (ang.).
  8. ↑ Paratype of Lobularia maritima (L.) Desv. subsp. columbretensis R. Fern. [family CRUCIFERAE] on JSTOR, DOI: 10.5555/al.ap.specimen.ma308760-2 [dostęp 2018-12-28] (ang.).
  9. ↑ The Royal Horticultural Society [online].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.