Smaglik wrzosowiskowy

Smaglik wrzosowiskowy
	Astenus procerus
	(Gravenhorst, 1806)
	; Ryc. autorstwa Grigorija Jakobsona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Astenina
Rodzaj	Astenus
Podrodzaj	Astenus (Astenognathus)
Gatunek	smaglik wrzosowiskowy
Synonimy
	Paederus procerus Gravenhorst, 1806; Paederus filiformis Latreille, 1806; Paederus extensus Mannerheim, 1830; Astenus (Astenognathus) procerus Lacordaire, 1835; Paederus filum Waltl, 1838; Sunius sericatus Motschulsky, 1860; Sunius humeralis Gredler, 1863; Sunius abbreviatus Baudi, 1869; Astenus (Astenognathus) abbreviatus; Astenus (Astenognathus) extensus (Mannerheim, 1830); Astenus (Astenognathus) filiformis (Latreille, 1806); Astenus (Astenognathus) filum (Waltl, 1838); Astenus (Astenognathus) humeralis; Astenus (Astenognathus) sericatus;

Smaglik wrzosowiskowy^[1] (Astenus procerus) – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1806 roku przez Johanna L.C.C. Gravenhorsta jako Paederus procerus^[2].

Chrząszcz o wydłużonym i nieco spłaszczonym ciele długości od 4,5 do 5 mm. Ubarwiony jest matowo czarno z żółtawymi: tyłem pokryw i tylnymi brzegami tergitów odwłoka, a niekiedy z rdzawożółtymi barkami pokryw. Osobniki nie w pełni wybarwione (teneralne) są całkiem lub częściowo rdzawożółte lub rdzawe. Duża głowa jest ponad oczami łopatowato ku przodowi wydłużona. Przedplecze jest najszersze w części przedniej, nieobrzeżone, zaopatrzone w dwie pary długich szczecinek na bocznych krawędziach. Pokrywy są dłuższe niż szerokie, trochę szersze i wyraźnie dłuższe od przedplecza. Odwłok jest słabo rozszerzony ku tyłowi i ma tergity pozbawione poprzecznych bruzd nasadowych. W przypadku trzech początkowych tergitów odległości między bruzdami bocznymi są około dwukrotnie większe niż długości tychże tergitów. Szósty sternit odwłoka u samca ma trójkątne wcięcie na tylnym brzegu^[3].

Owad znany z prawie wszystkich krajów Europy, w tym Polski, z Bliskiego Wschodu, wschodniej Palearktyki i Afryki Północnej^[2]. Zasiedla tereny otwarte, wrzosowiska oraz suche, widne lasy, gdzie bytuje wśród niskich roślin, w ściółce i pod kamieniami. Na piaskach spotykany także pod chrobotkami^[3]^[4].

Przypisy

↑ Andrzej Szujecki: Kusakowate (Staphylinidae) lasów Polski. Aspekt różnorodności i monitoringu zooindykacyjnego. Warszawa: Lasy Państwowe, 2017. ISBN 978-83-65659-00-2.
1 2 Astenus (Astenognathus) procerus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].
1 2 Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[Szujecki2-1] Andrzej Szujecki: Kusakowate (Staphylinidae) lasów Polski. Aspekt różnorodności i monitoringu zooindykacyjnego. Warszawa: Lasy Państwowe, 2017. ISBN 978-83-65659-00-2.

[fe-2] 1 2 Astenus (Astenognathus) procerus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].

[Szujecki-3] 1 2 Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.

[Burakowskietal-4] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[1]

[2]

[3]

[4]